Wie het leven bekijkt door de bril van Hanna Bervoets, ziet de dingen anders. Soms geeft dat ogenschijnlijk banale zaken een onvermoede glans. Ketchup bijvoorbeeld. Maar als je net als Bervoets nog iets verder op het alledaagse inzoomt, krijg je de schrik van je leven. Want: wie een vergrootglas boven een mier houdt, ziet een buitenaards wezen. Wat als je van de trap valt, het niet overleeft en je eigen begrafenis van een afstand bekijkt? Wat als je vrienden een week later het leven al weer vieren met een fles wodka? 'Ik heb het feestje vroegtijdig verlaten, maar de muziek speelt verder en de mensen dansen driftig door. Want het feestje is even leuk zonder mij. En opeens vroeg ik me af: als mijn dood er uiteindelijk zo weinig toe doet, wat zegt dat dan over mijn leven? Daar, bij die gedachte, stopte het visioen. Nu werd de horrorfilm te griezelig. Misschien begon de horrorfilm nu pas.' In 'Opstaan, aankleden, niet doodgaan' zijn de beste columns van Hanna Bervoets gebundeld. Herkenbare verhalen over vriendschap en ouder worden. Maar ook over waarom de Nuts is verdwenen en hoe America's Next Top Model ons leven kan verrijken.