Geschreven bij Mam, ik bel je zo terug
Dit is het verhaal achter een krantenbericht over de gewelddadige dood van een jonge vrouw Nadine (20 jaar), drie jaar na de moord geschreven door haar moeder. De eerste helft van het boek gaat over het leven en de dood van Nadine en over het liefdevolle en zorgzame gezin en de familie waarin zij opgroeide. Moeder Wanda weet dit heel leesbaar te beschrijven, zodat je echt meevoelt en -leeft, maar het niet door een waas van tranen hoeft te lezen. Het tweede deel van het boek gaat over hoe het verder gaat en hoe iedereen de draad weer probeert op te pakken. De familie is actief in het uitdragen van het gedachtegoed van Nadine: doe iets tegen geweld tegen mensen en dieren. En dat doen ze o.a. middels de Nadine Foundation en het uitbrengen van een dvd met zang en dans, iets wat Nadine's lust en leven was. Verder is het gezin spiritueel ingesteld en ervaren zij tekenen van Nadine: lampen die plotseling aan en uit gaan, een cd die ineens een bepaald betekenisvol nummer begint te spelen. Ook is er aandacht voor het proces tegen de dader. Van alle kanten wordt de impact die de moord heeft op iedereen belicht. In het midden van het boek is een fotokatern opgenomen. Ondanks het drama waarover het gaat, is het boeiend om het hele verhaal achter een krantenbericht te lezen. Ik wens Nadine's ouders en vooral haar zus alsnog alle sterkte!