De diefstal van mijn jeugd

Direct na het lezen van "ik was twaalf en fietste naar school" van Sabine Dardenne gedoken in het verhaal van Natascha Kampusch. Ik was zo benieuwd naar wat haar overkomen is, wat gebeurt er met je als je zolang gevangen zit als je zo jong bent. Juist het lezen van deze twee verhalen na elkaar was erg interessant. Sabine zat 'maar' 80 dagen bij Dutroux vast en beschrijft en beoordeeld hem op een hele andere manier dan Natascha. Het is niet aan mij om te zeggen dat ze begrip toont voor haar kidnapper, maar ze ziet alles wel uit verschillende punten. Wat misschien niet gek is, hij was de enige die voor haar zorgde, ze moest wel op een bepaalde manier naar hem kijken.

Ze beschrijft hoe ze bang was voor kidnappers, toch niet aan de andere kant van de straat gaat lopen als ze een verdacht busje ziet. Ze bechrijft hoe ze gevangen gehouden wordt, wat er gebeurd, hoe ze het huis moet schoonmaken, gestraft wordt (lichamelijk en psychisch) en hoe ze uiteindelijk weet te ontsnappen. Ze beschrijft haar gedachtes, hoe ze zichzelf sterk houdt. Ze kiest er voor om niet alles te beschrijven en groot gelijk. Mensen moeten haar leren kennen zoals ze nu is, niet om wat er met haar gebeurd is door wie dan ook. Vooral het einde van het verhaal is ontroerend, hoe een open deur je soms toch tegen kan houden om weg te rennen, hoe je gevangen in jezelf zit. En als je dan weet weg te komen men je niet gelooft...

Knappe verwoording van een vreselijke gebeurtenis, die inzicht geeft in haar persoonlijke beleving, die toch overeenkomsten vertoont met de ontvoering van een ander jong meisje.

Geschreven bij De diefstal van mijn jeugd

In één keer uitgelezen. Een ongelooflijk verhaal wat toch écht op waarheid berust. Niet in te denken wat een 10jarig meisje, opgesloten in een donkere, vochtige kelder heeft moeten doorstaan. Hoe ze de latere vernederingen en vele mishandelingen heeft overleefd door haar wilskracht. Schokkend om te lezen dat ze door misverstanden bij de politie veel eerder vrij had kunnen komen. En triest dat ze zich nu nog moet verdedigen en als uitbuitster wordt gezien. Dit boek is een aanrader voor ieder die van waargebeurde verhalen houdt. Vlot geschreven, niet op sensatie belust maar een integere beschrijving van haar gevangenschap gedurende 8 jaar.

Ik had al vaker van haar verhaal gehoord maar wist er nog weinig vanaf. Toen ik een tijdje geleden een documentaire over haar zag wist ik zeker dat ik er meer over wilde weten. Dit boek legt echt in elk detail uit hoe haar gevangenschap er was en hoe zij het ervaarde. Het boek heb ik in 2 dagen uitgelezen omdat ik het maar niet kon neerleggen, een heel aangrijpend verhaal dat ik zelfs toen ik het boek uit had niet kon loslaten. Na het boek heb ik opgezocht hoe haar cel/kamer eruit zag en zag hoe moeilijk het was om er ookmaar bij te komen en hoe diep het was verstopt. Als de dader iets zou zijn overkomen zou natascha daar sterven van honger en waarschijnlijk nooit gevonden worden, die gedachte moet vast vreselijk voor haar zijn geweest. Ik heb enorm veel respect voor haar dat ze ondanks dit alles toch een menselijke kant van hem kon zien.

Geschreven bij De diefstal van mijn jeugd

Een zeer aangrijpend verhaal over een meisje dat zich thuis
niet erg lekker in haar vel voelde en dan op de koop toe door
een gestoorde eenzaat werd ontvoerd toen ze op tienjarige leeftijd
alleen naar school stapte. Natascha doorbreekt de zwart-wit-perceptie
die velen over de verhouding tussen dader en slachtoffer lijken te hebben.
Ze toont aan dat zelfs zo een dader nog steeds een mens blijft maar dan
een met een ziekelijk paranoïde maniakale controledrang die niet meer in staat is
op een normale manier een relatie te hebben. Ze ontdekt gaandeweg waar
zijn zwakke plekken zitten en hoe ze die in haar voordeel kan gebruiken
om zich staande te houden in een gedwongen samenleven met haar ontvoerder.

Als je op zoek bent naar alle intieme details in de omgang tussen Natascha Kampusch en haar ontvoerder Wolfgang Priklopil, zul je die in dit boek niet vinden. Je krijgt er wel een vrij compleet beeld door van haar jeugd voor en tijdens haar achtjarige gedwongen verblijf bij Priklopil. Ik was aangenaam verrast door de intelligente, volwassen en empatische "stem" van Kampusch, die ook na haar ontsnapping geen gemakkelijk leven heeft kunnen leiden. Ik heb erg veel respect en bewondering voor haar gekregen na lezing van dit boek.

Geschreven bij De Diefstal Van Mijn Jeugd

Natascha Kampusch neemt je mee in haar gevang en laat je meekijken in haar belevingen en gedachten. Aan psychologie geen gebrek. Sterk en ongelofelijk mooi geschreven.

Geschreven bij De diefstal van mijn jeugd

In dit boek beschrijft Natascha Kampusch op een vrij nuchtere manier de ruim 8 jaren van haar gevangenschap.

Ik kende het verhaal natuurlijk uit de media maar pas nu ik dit boek heb gelezen heb ik het idee dat ik me een beeld van het verhaal kan vormen. Een beetje maar natuurlijk want wie dit niet zelf heeft meegemaakt zal zich nooit kunnen voorstellen hoe het moet zijn geweest en hoe het nu is.

Het is onvoorstelbaar hoe sterk en krachtig ze zichzelf al die jaren heeft weten op te stellen en hoe ze dat nu nog steeds doet. Ze verwerkt het gebeuren op haar eigen manier al wordt ze geplaagt door de vele vooroordelen van het publiek.

Eenmaal begonnen in het boek heb ik het niet meer weg kunnen leggen.

Geschreven bij De diefstal van mijn jeugd

Een heel indrukwekkend verhaal dit. Erg heftig om te lezen hoe afhankelijk Natascha zoveel jaren is geweest van haar ontvoerder. Toch begrijp ik wel dat ze niet alleen maar slecht over hem kan denken, mensen komen dan al gauw aan met het Stockholmsyndroom maar je zal maar in zo'n situatie zitten dat je totaal afhankelijk bent van maar één persoon. Net zoals zij in haar boek ook zegt: als hem iets was overkomen terwijl zij in de kelder zat, had ze het zelf ook niet overleefd. De ontvoerder was op zoek naar een bizarre vorm van liefde en geborgenheid en wilde haar zo kneden dat ze volledig volgens zijn maatstaven leefde. Goed van haar dat ze zich altijd verzet heeft tegen bepaalde dingen en zo toch een stukje eigenwaarde behouden heeft. Een enorm ingrijpend verhaal dat als je eenmaal begonnen bent, zo uitleest.

Normaal ben ik geen fan van lezen. Maar dit waargebeurd verhaal sleepte me zo mee dat het boek weg leggen, onmogelijk werd. Sommigen vinden de eerste 30 bladzijden langdradig, maar dat valt best mee. Deze informatie heb je trouwens nodig om haar te begrijpen hoe ze acht jaar lang deze situatie heeft kunnen uithouden. Natascha vertelt ook over de ongehoorde schandalen bij politie-onderzoek. Een verhelderend, wreed boek over een jong meisje met een immens sterke geest! Een echte aanrader!

Een zeer aangrijpend verhaal met zeer veel schokkende details. Het leuke is dat het verhaal vertelt hoe zij het echt heeft beleeft en ze legt uit waarom ze op een bepaalde manier handelde en hoe ze fysiek en mentaal omging met de situaties.
Zeker het lezen waard.