Geschreven bij Fantoomliefde
Het boek geeft een goed beeld van de mentaliteit in Sierra Leone na een burgeroorlog. Toch is het enkel en uitsluitend ellende wat je daar leest, en dat vond ik erg zwaar te verteren. Zelfs mooie landschappen worden zwartgallig bekeken. Dat is misschien ook zo in het echte Sierra Leone, dus aanvaardde ik het. Vooral omdat je je ook echt aan personages gaat hechten. Als de ellende realistisch is, kan ik het toch nog aannemen.
Maar halverwege het boek komen er veel toevalligheden die onwaarschijnlijk zijn. Zelfs dan nam ik het er nog bij. Tot ik merkte dat de toevalligheden slechts een voorbode zijn op sentimentaliteit, spelen op makkelijke emoties, en je meesleuren in melodrama dat dit boek onwaardig is.
Plots ook is Sierra Leone heel mooi, komen er vrolijke mensen in beeld. Waarom was dit mooie aspect onzichtbaar in het begin van het boek? Ofwel is het begin van het boek een leugen en heeft Sierra Leone toch mooie aspecten, ofwel het einde en is Sierra Leone wel een diepe ellende zonder dat de bevolking oog heeft voor schoonheid. De lezer weet het niet echt op het einde.
Hoe dan ook moet de lezer het goed kunnen verdragen om wat bij te leren over toestanden na de burgeroorlog: eerst een grijze, zwartgallige eerste helft vol met ellende, dan een tweede helft met goedkope emoties en melodrama.
