De vliegeraar

‘De vliegeraar’ vertelt het aangrijpend verhaal van twee Afghaanse jongens, Amir en zijn bediende Hassan. Vrienden voor het leven, tot de ene de andere verraadt. Hun wegen scheiden zich. De oorlog in Afghanistan duwt hen nog verder uit elkaar. Hassan verdwijnt uit beeld en het meeslepend verhaal richt zich op Amir, die een nieuw leven opbouwt in Amerika. Een knagend schuldgevoel voert Amir terug naar zijn verwoeste thuisstad, Kabul. Onheilspellende voorvallen leiden onverwacht tot een ontroerend einde van dit mooie boek.

Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief. Het hoofdpersonage is Amir. Als lezer kruip je in de huid van deze Afghaanse jongen en beleef je het verhaal vanuit zijn persoon en zijn gevoelens. Dit betekent echter niet dat je de gebeurtenissen enkel vanuit de ik-verteller ervaart. De auteur vertelt het verhaal erg gedetailleerd en typeert ook goed de nevenpersonages, waardoor je als lezer vrij bent om ook andere emoties te ervaren dan de ik-persoon.

De auteur slaagt erin de spanning vast te houden tot het einde van het boek. Hij doet dit door verschillende, onverwachte wendingen in het verhaal te brengen waardoor het boek leest als een trein.
Ook de opbouw van het boek zorgt ervoor dat het verhaal je in de ban houdt. De schrijver neemt je beurtelings mee naar het heden van de ik-verteller in Amerika en naar zijn verleden in Afghanistan. Dit zorgt voor een boeiende afwisseling in de verhaallijn.

Het verhaal bestrijkt ook meerdere periodes in het leven van de ik-persoon.
In het eerste deel leer je het hoofdpersonage kennen als hij jong is. Het beschrijft de hechte vriendschap tussen Amir en zijn bediende en beste vriend, Hassan. Het vertelt over het verraad en de schuldgevoelens van Amir. De auteur spoort de lezers aan om verder te lezen door niets meer over Hassan te vertellen. Het boek neemt je bovendien mee naar Afghanistan, een voor mij onbekend land met een andere cultuur en andere gewoontes. Dit vind ik verrijkend.
Het tweede deel begint met de inval van de Russen in Afghanistan. Hier wordt het boek historisch en zelfs autobiografisch. Het verhaal confronteert je met een land in oorlog en de verwoesting die daarbij onvermijdelijk is. De oorlog drijft Amir en zijn vader tot een vlucht naar Amerika. Zo komt ook het thema emigratie aan bod. Het verhaal gaat vervolgens over naar de volgende episode in het leven van Amir. Hij bouwt in Amerika een nieuw leven op als schrijver en trouwt met Soraya. Het boek blijft fascineren.
Het derde deel vertelt over de terugkeer van Amir naar Afghanistan om er zijn schuld tegenover Hassan in te lossen. Lang bewaarde familiegeheimen komen aan het licht. Ze zijn zo verrassend dat je het boek niet kan wegleggen.
Om bovenstaande redenen kan ik mij nauw aansluiten bij de anonieme en positieve recensie op de website van de Standaard Boekhandel. Wat het laatste deel van het boek betreft, volg ik de recensie van Herman Jacobs in de krant ‘De Standaard’ dus niet. Ik vind dit deel wel nog steeds intrigerend. Het bevat dramatische gebeurtenissen maar voor mij kaderen die in de Afghaanse cultuur en de terreur van de Taliban. Ze komen op mij niet onrealistisch over.

‘De vliegeraar’ is zonder twijfel boeiend en ontroerend. Het boek gaat over relaties tussen vrienden en tussen vader en zoon, die uiteenlopende gevoelens bij de lezer oproepen. De plot is sterk en houdt je in de ban tot de laatste bladzijde. Dat het boek je meer leert over de oorlog in Afghanistan, over vluchten uit je vaderland en over de Taliban, vind ik verrijkend.
Het boek is een aanrader en dat was toch wel verrassend voor mij omdat ik een doorwinterde fan ben van fantasyromans.

Gewoonweg prachtig!

Het verhaal gaat over de vriendschap die kapot gaat tussen twee Afgaanse jongens, Amir en Hassan. Amir is van goede komaf en Hassan is een mindere Hazara. Hassan en zijn vader, Ali, zijn de bediendes van Amir en Baba, de vader van Amir. Amir en Hassan waren in hun kindertijd beste vrienden. Tijdens een vliegerwedstrijd is Hassan het hulpje van Amir. Hassan moet de vliegers die in de lucht zweven opvangen. Wanneer Hassan de laatste vlieger eindelijk te pakken heeft gekregen wordt hij belaagd door drie vervelende jongens. Een van de jongens verkracht Hassan. Amir ziet dit gebeuren maar heeft de moed niet om Hassan te helpen. Hierdoor voelt Amir zich heel schuldig. Amir kan hier niet mee leven en stuurt Hassan en zijn vader weg in de hoop dat zijn schuldgevoelens met hen mee gaan.
Wanneer de Russen binnenvallen in Afganistan vluchten Amir en zijn vader naar Amerika. Daar proberen ze zich te integreren in de maatschappij. Voor Amir valt dit best mee maar voor zijn vader is dit heel moeilijk. Wanneer zijn vader sterft wordt je gewaar hoe veel verdriet Amir daarom heeft. Het druipt bijna letterlijk van de pagina's. Zelf werd ik ook emotioneel toen ik deze passages las.
De dood van Amirs vader zorgt ervoor dat Amir zijn zonden wil recht zetten. Zijn schuldgevoelens over Hassan zijn echter niet verdwenen. Hij gaat naar Pakistan om daar een goeie vriend van hem op te zoeken. Die verteld hem wat er gebeurd is met Hassan. Het tragische verhaal over Hassan, zijn vader, vrouw, en zoon, raakt Amir zo dat hij ervan overtuigd is dat hij het op de een of andere manier moet goedmaken. Hij gaat op zoek naar Hassans zoon, de enige overlevende van de familie, vindt hem en neemt hem mee naar Amerika. Voordat hij de jongen kan meenemen naar Amerika moet Amir nog een hele lijdensweg afleggen. Amir vindt Hassans zoon namelijk als buikdanser bij de Taliban. Het hoofd van de afdeling daar is een oude bekende… Het is de verkrachter van Hassan. Er vindt een gevecht plaats tussen Amir en de verkrachter. Amir wint het gevecht met de hulp van Hassans zoon. Nu kunnen ze eindelijk terug naar Amerika en heeft Amir zijn schudgevoelens kunnen achterlaten.
Ik vind dat het verhaal prachtig geschreven is. De schrijver schetst een duidelijk beeld over het Afghanistan van vroeger en dat van nu. Ik ben veel te weten gekomen over de Afghaanse cultuur zonder dat ik het gevoel had dat ik een documentaire aan het lezen was. Hosseini heeft mijn blik op Afghanistan enorm verruimd! Het boek is misschien niet op een Afghaanse manier geschreven maar dat maakt het lezen ervan zeker niet minder aangenaam. Ik ben er van overtuigd dat er veel elementen die in het boek beschreven worden over Afghanistan waar zijn.
De symboliek die vaak in het verhaal aan bod komt vind ik heel leuk. Dit gebeurt vooral in het laatste deel, daarom vind ik dat ook het mooiste deel. Sommigen vinden dat niet omdat het teveel 'toeval' zou zijn.
Dit boek heb ik in één ruk uitgelezen. Ik werd vanaf de eerste zin in het verhaal gezogen. Ik lees veel en dit boek behoort bij de weinige die ik zo graag gelezen heb. Geen moment vond ik het saai. Er gebeurde altijd wel iets. Ik zou dit boek aan iedereen willen aanraden. De 346 pagina's hebben me stuk voor stuk plezier bezorgd.

Amir en zijn vader, 'Baba', zijn een rijk gezin in het Kabul van begin jaren '70 van de vorige eeuw als deze stad nog vol is van kleuren en volop in bloei staat. Vanaf dat de Afghaanse koning echter verjaagd wordt door de Russische invasie (1979), wordt Afghanistan in een niet aflatende oorlog gestort: na de Russen komen onder de moejaheddin de Taliban aan de macht in 1996 ,en wat er gebeurt in Afghanistan na de aanslagen van 11 september 2001 is ons maar al te bekend. Vlak voordat het te erg wordt, vluchten Amir en zijn vader naar de westkust van Amerika.

Het eerste deel in het boek gaat voornamelijk over de opgroeiende Amir die zijn jeugd beleeft samen met Hassan, waar hij een speciale relatie mee heeft: ze zijn de beste vrienden maar Hassan is toch de zoon van de bediende van zijn vader en voert ook allerlei klussen voor hem uit. De relatie is dus helemaal niet gelijkwaardig. Tijdens hun jeugd vindt er een verschrikkelijke gebeurtenis plaats die het leven van de twee jongens grondig zal veranderen.

De verteller is Amir die zijn jeugd beschouwt vanuit het heden. Dit neemt hier en daar de spanning uit het verhaal wel wat weg, maar dit neemt niet weg dat het verhaal fantastisch blijft en getuigt van nostalgie, hechte vriendschap en liefde, en ook een torenhoog schuldgevoel.

Er zijn heel wat verschillende meningen gevormd over dit boek in de loop der jaren. Voor mij blijven de vertelkunst en de mooie stijl alvast de bovenhand halen. Enkele toevalligheden in het verhaal neem ik daar met liefde bij.

"En dit is wat je moet begrijpen: dat er iets goeds, waarlijk goeds is voortgekomen uit de wroeging van je vader. Soms denk ik dat alles wat hij deed - geld geven aan de armen op straat, het weeshuis bouwen, geld geven aan vrienden in nood - dat dat allemaal zijn manier was om zijn schuld in te Iossen. En dat is naar mijn overtuiging wat ware inlossing is, Amir jaan, als schuld tot iets goeds leidt."

Het verhaal gaat over de ongelofelijk mooie vriendschap tussen twee jongens: Amir, de zoon van een rijke zakenman, en Hassan, zoon van een werknemer van Amir’s vader. In het begin van het boek neemt de schrijver je mee naar de jeugd van de twee jongens. Ze hebben allebei geen moeder en zijn opgevoed door dezelfde min, dit schepte een onbreekbare band tussen de twee. Veel mensen waarderen deze vriendschap niet. Assef vindt dat Amir een schande is voor zijn klasse door om te gaan met iemand van een lagere klasse. Hassan springt telkens in de bres voor Amir wanneer er gevecht dreigt uit te breken tussen Amir en Assef.
De twee jongens doen mee aan de populaire locale vechtvliegerwedstrijd. Als je een vlieger van een ander neerhaalt dan mag je deze houden. De vlieger die het laatst valt is de grootste trofee. Telkens als Amir een vlieger van een andere deelnemer neerhaalt gaat Hassan deze halen. Als Hassan de laatste vlieger gaat halen roept hij nog naar Amir:”Voor u doe ik alles!”. Hassan blijft lang weg en Amir besluit hem te gaan zoeken. Als Amir hem vindt blijft hij geschokt in een steegje staan. Hij ziet dat Hassan wordt verkracht en ferme klappen krijgt van Assef. Amir is machteloos. Hierdoor komt hun vriendschap in het gedrang. Amir zijn schuldgevoel is zo groot dat hij aan zijn vader vraagt om de vader van Hassan te ontslaan. Als dat niet lukt verstopt hij zijn horloge onder Hassan’s hoofdkussen en beschuldigt hem van diefstal. Amir’s vader vergeeft Hassan. Toch vertrekken Hassan en zijn vader. Met pijn in het hart ziet Amir’s vader Hassan en zijn vader vertrekken. Als de communisten Afghanistan binnenvallen vlucht Amir samen met zijn vader naar Amerika.
Daar krijgt hij veel later telefoon van Hassan’s vader.
Hij vraagt aan Amir terug te keren want er is veel veranderd tijdens zijn afwezigheid.
Zo zijn Hassan en zijn vrouw gedood door de Taliban, en laten ze een zoon achter.
Amir besluit om het terug goed te maken. Hij vertrek naar Afghanistan en zorgt voor de zoon van Hassan. Hij leert hem zelfs vliegeren zoals zijn vader hem leerde vliegeren. Zo hoopt Amir van zijn verscheurende schuldgevoel van te raken.

Het is zeker en vast geen eenvoudig boek. Er waren niet te veel personages maar het was wel even wennen aan de namen, na een tijdje raakte je er wel aan gewend.
Het boek is zo geschreven dat er veel emoties vrijkomen, de vriendschap tussen de jongens is prachtig beschreven. Als de vriendschap tussen de twee jongens afneemt raakt het je toch wel ergens.
Het actuele thema vluchtelingen komt sterk naar voor in dit boek.
Het thema over de Taliban en radicale moslims staat ook centraal in het boek.

Zelf zou ik het boek aan iedereen aanraden, in het begin moet je even volhouden maar eens het verhaal op gang komt kan je het boek niet meer wegleggen!
Aangezien de media de laatste tijd beheerst wordt door de vluchtelingenproblematiek, doet het boek je nadenken over wat die mensen niet allemaal meemaken.

Een prachtig boek waarin wordt verteld over de schuld, verlossing, vriendschap en liefde in Amir's (de hoofdpersoon) leven. Het verhaal is heel meeslepend en aangrijpend geschreven en daardoor heb ik het in één keer uitgelezen. Je leeft echt mee met Amir en ervaart een mix van verschillende gevoelens en emoties. Ik vond de film al geweldig, maar het boek was nog veel beter!

Hosseini is er met dit schitterend boek in geslaagd mij en vele anderen te overtuigen hoe het is om te leven in zware omstandigheden in oorlog en verraad. Het is een fascinerend verhaal die me nog een hele tijd zal bij blijven. Het verhaal gaat over twee jongens Amir en Hassan die in hetzelfde huis wonen. Deze twee jongens beleven een plezierige jeugd en spelen vaak samen. In het verhaal gebeurd er een gruwelijke gebeurtenis waardoor die vriendschap verbrokkelt. Na aanvallen van de taliban vluchten Baba ( de vader van Amir) en Amir zelf naar Amerika en laten Hassann achter in Kabul. In Amerika heeft Amir een droomleven. Hij krijgt een vrouw en wordt een schrijver. Zijn vader sterft in Amerika waardoor Amir op steun kan rekenen van zijn vrouw. Na het te weten komen van geheimen over zijn jeugd, keert Amir terug naar Kabul. Hij komt te weten dat Hassan zijn halfbroer is, vermoord is en een zoon heeft gekregen. Zijn doel is die zoon te gaan zoeken, waardoor hij vele avonturen meemaakt in Kabul.
Amir is het hoofdpersonage en wordt in de ik-vorm verteld. Hierdoor wordt je als lezer in het verhaal gezogen en weet je hoe het voelt om dag in en dag uit te leven met een zware last. Het hoofdpersonage Amir is sterk veranderd naarmate het verhaal vorderde. In Amerika leerde hij voor zichzelf opkomen en liet zien bij zijn terugkeer naar Kabul dat hij veel aankon. Hassan daarentegen blijft in heel het verhaal zichzelf. Het moment waarop Hassan wordt verkracht door een bende jongens en de sneeuw rood kleurt door al zijn bloedverlies, heeft me enorm geraakt. Amir stond er op te kijken hoe het gebeurde en durfde niet ingrijpen. De auteur Hosseini beschreef de details van dit moment enorm goed, waardoor je je het zo goed kon inbeelden. De beschrijving van de vele details gedurende heel het verhaal wordt in vele recensies als een postief punt benadrukt, terwijl ik het liever minder gedetailleerd heb. De auteur mag veel details opsommen, maar niet op momenten waar het helemaal niet past zoals een beschrijving van tien regels hoe een huis of ziekenhuis eruit ziet. In andere recensies kon ik afleiden dat vele lezers de vertelkunst en mooie stijl een groot pluspunt vinden aan dit boek, terwijl Hosseini in een kort en bondige stijl schrijft. Hij gebruikt geen moeilijke woorden of ingewikkelde constructies. Volgens velen zorgde Hosseini ervoor de spanning vast te houden tot het einde van het boek. Tijdens het lezen van het verhaal voelde ik die spanning niet zo veel. Tijdens een gevecht tussen Amir en het hoofd van de taliban voelde in enorm weinig spanning. Dit is het enige minpuntje over het boek, dat er op sommige momenten te weinig spanning gecreëerd werd. Hij eindigt af en toe een hoofdstuk met een flashforward, een simpel zinnetje waarmee hij de aandacht houdt en ervoor zorgt dat we willen verder lezen om het verloop te weten te komen.
Het boek is een echte aanrader en het bevat alle aspecten van wraak, liefde, verdriet,moed, vriendschap,… Het geeft je ondertussen ook een beeld van de Afghaanse cultuur.

Het verhaal volgt Amir een Afghaanse jongen die in de hoofdstad van Afghanistan woont. Hij woont daar in een groot huis samen met zijn vader (die hij baba noemt) en 2 knechten Ali en Hassan. Hassan is samen met Amir opgegroeid en zij zijn dan ook zeer goede vrienden, daarom kerft Amir ook op een dag in een boom boven op een heuvel “Amir en Hassan de sultans van Kabul”. Maar Amir behoort tot een bevoorrechte bevolkingsgroep en Hassan is een arme Hazara. Amir is ook jaloers dat zijn vader Hassan als een eigen zoon behandelt en hij voelt zich daarom ook een beetje verwaarloosd. De dag dat Amir eindelijk de kans krijgt om de liefde van zijn vader te winnen is ook de laatste dag van de goede vriendschap tussen Amir en Hassan. Daarna krijgt Amir ook nooit de kans om de vriendschap te herstellen want door de Russische inval vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde staten. Daar studeert Amir verder en wordt baba ook ziek. Amir trouwt nog net voor baba uiteindelijk sterft door de ziekte. Vele jaren later krijgt Amir een telefoon met de boodschap dat hij terug moest keren naar Afghanistan omdat er een manier is om goed te maken wat er gebeurd was in de jeugd van Amir.
Al vroeg in het verhaal kom je te weten dat in Afghanistan het Hazara volk wordt gediscrimineerd. Hosseini toont dit aan in het boek door Hassan ,die een hazara is, overal waar hij komt minderwaardig behandelt te laten worden. Hassan is ook de knecht van Amir en dient hem dus.
Het stuk waar Amir Hassan verraadt is ook een zeer aangrijpend stuk. Hassan ging voor Amir achter de laatste vlieger van het vliegertoernooi aan. De laatst vlieger hebben wordt beschouwd als een grote eer en verdient veel respect. Hassan vindt de vlieger maar komt in moeilijkheden. Amir die Hassan een beetje later gaat zoeken vindt Hassan en ziet hoe Assef (een pestkop) Hassan verkracht maar komt niet tussenbeide of gaat hulp halen. Deze gebeurtenis was dan ook het einde van de goede relatie tussen Amir en Hassan.

Afghanistan wisselt ook in de periode van het boek verschillende keren van machtshebber. Eerst de Russische bezetting dan later de Taliban. Velen vluchten dan ook naar Amerika waaronder ook Amir en zijn baba. Vele jaren later komt Amir dan terug naar Afghanistan omdat hij een schokkend familiegeheim ontdekt heeft. Hij komt in een verwoest en onherkenbaar Afghanistan terecht. In het eerste deel leer je het mooie Afghanistan kennen en later wordt dat beeld helemaal verwoest en komt er een oorlogsgebied in de plaats.

Ik zelf heb zeer van dit boek genoten. Het is een boek dat je kijk een beetje verandert en je doet denken. Ik raad het boek zeker aan om te lezen ,maar je moet er je tijd voor nemen en het laten bezinken want het is geen lichte roman. Je wordt geconfronteerd met de harde waarheid van Afghanistan.

Heel goed boek en mooi geschreven moest ervan janken

Het is een geweldig boek. Het is heel goed geschreven en je waant jezelf in Kabul als je het leest. Later beschrijft het boek hoe het de hoofdpersonen vergaat in Amerika en waarom het noodzakelijk is om terug te gaan naar Kabul.