Geschreven bij Ik ga op reis en laat achter
Dit boek heb ik gekocht n.a.v. een interview dat ik zag met haar. Ze had het een en ander aan ellende meegemaakt en wist niet goed raad met haar verdriet. Een hele poos heeft ze wat in het diepe rondgesparteld en uiteindelijk besloten om te gaan lopen. En niet zo maar lopen....Het boeide mij enorm, omdat ik hier een verhaal in hoorde dat enigszins op mijn verhaal van de afgelopen 3 jaar lijkt. Alleen heb ik nu niet de mogelijkheid om mijn verdriet weg te wandelen, omdat ik sinds een half jaar ernstige rugklachten heb dat ik mijn werk niet kan doen. Maar dit verhaal heeft mij de moed gegeven dat ook ik deze route eens zal gaan wandelen. Al duurt het nog 2 jaar, ik heb nu de kracht gekregen en weet dat je dan het verste komt. Met dank aan Simone. Maar ook al heb je een zorgeloos leven, lees dan toch dit boek, het is een verhaal dat enorm goed is geschreven en het blijft boeien. Een lach en een traan, maar met een enorm respect.