Geschreven bij Headhunters
Alles is trendy in dit boek: Roger is de beste headhunter van Noorwegen, zijn vrouw Diana bestiert een kunstgalerie. Qua taalgebruik, merknamen, buurt en huis draaien ze perfect mee met de grootverdieners in Oslo. Maar er wringt ook iets. Want Roger’s royale salaris dekt niet de kosten van hun levensstijl en de verliezen van Diana’s galerie. Die dolgraag moeder wil worden, terwijl Roger never nooit vader wil zijn. Want hij heeft een trauma over zijn jeugd en zijn lengte, 1.68m…
Maar Roger scoort extra cash via Ove, een dyslectische bewaker. Want een top headhunter plaatst zijn klanten waar hij wil. In Ove’s geval bij bewakingsfirma Tripolis, waar hij alarmsystemen een uurtje uitzet om Roger schilderijen te laten stelen.
Als Roger de Nederlandse perfect Noors sprekende, Clas Greve (ex-CEO van een bedrijf dat GPS-apps ontwikkelt) ontdekt, raakt hij in vervoering, want een soortgelijk Noors bedrijf zoekt een nieuwe topman. Clas vertelt na het eerste gesprek dat hij druk is met de renovatie van zijn oma’s appartement in Oslo en dat een kamertje is ontdekt waar een werk van Rubens hing. Voor Robert een uitdaging. Maar Clas overblufte Roger al tijdens dit gesprek en grijpt erna als een echte koppensneller actief in Roger’s leven in. Er volgt een serie solo- en meervoudige moorden… Deze lezer laat het hierbij.
Dit boek start sterk, trendy en amusant. Dan lijkt Nesbö de weg kwijt te raken en regent het doden. Roger lijkt weg te komen met zijn aandeel in dit alles. Dus wringt weer iets, want moeten lezers hem omarmen als de nieuwe Ripley (cf Patricia Highsmith)? Wie verwacht dat moord wordt bestraft wordt teleurgesteld.
Dit is een solo boek, dat wordt of al is verfilmd. En mogelijk een Ripley-achtige serie wordt. Eerder schreef Nesbö een internationaal succesvolle serie over een alcoholische detective die ik niet heb gelezen, maar waaraan ik ga beginnen, want hij schrijft geweldig.
