Na dit leven

Ik heb behoorlijk wat boeken gelezen over bijna dood ervaringen en vind het verhaal van E. Alexander bijzonder en geloofwaardig. Er zijn mensen die Alexander neerzetten als een charlatan, zoals journalist Luke Dittrich, maar dat is waarschijnlijk omdat deze mensen zelf nooit een dergelijke spirituele ervaring hebben meegemaakt (spontane uittreding of BDE) en er om die reden geen herkenning in vinden. Er zijn veel mensen die wel soortgelijke ervaringen hebben gehad en die staan hier gewoon 'anders in.' Alexander schrijft ook: "[i]k geloof zeer sterk dat er weinig mensen zijn die mijn boek hebben gelezen zonder dat ze zelf iets hebben ervaren van wat ik heb ervaren" (200). De vele boeken die zijn volgeschreven over bijna dood ervaringen in acht nemend, kunnen we er denk ik van uit gaan dat dit juist is.
Om op Luke Dittrich terug te komen, op deze website is te lezen hoe zijn artikel over Alexander's boek tot stand is gekomen door onzorgvuldig onderzoek:
http://iands.org/news/news/front-page-news/970-esquire-article-on-eben-alexander-distorts-the-facts.html
Wat Dittrich o.a. heeft gedaan is een opmerking van de Dalai Lama over de ervaring van Alexander (en direct tegen hem gesproken) maar half weergeven waardoor het lijkt als of de Dalai Lama kritiek heeft op Alexander, terwijl hij hem juist een compliment gaf!

Wat de ervaring van Eben Alexander bijzonder maakt, is dat het een diepe ervaring is waarin hij veel mocht zien en meekrijgen van ' de andere kant,' in tegenstelling tot vele ervaringen die ook bijzonder zijn maar vaak veel beknopter. Bovendien is hij een wetenschapper die vroeger heilig geloofde dat de hersenen bewustzijn creeren en die nu door ervaring weet dat bewustzijn bestaat buiten de hersenen om. Zoals bij veel mensen die een BDE hebben meegemaakt, is Alexander's leven hierdoor voorgoed veranderd.

Wat ik persoonlijk een interessant gegeven vind, is dat Alexander aanvankelijk een negatieve BDE beschrijft, hoewel hij dat niet letterlijk zo zegt. Dit hoofdstuk heet De onderwereld, en Alexander begint zich hier na een tijdje ongemakkelijk en angstig te voelen. Zodra hij besluit dat hij er weg wil komt er onmiddelijk hulp in de vorm van puur wit licht en prachtige muziek.
Er zijn mensen die een heel korte BDE hebben meegemaakt en ook op deze plek waren. Deze mensen zijn hierdoor bang voor de dood geworden. Hadden ze de ervaring wat langer vast kunnen houden dan zouden ze weten dat er niets is om bang voor te zijn. Het boek Dancing Past the Dark is geheel gewijd aan de negatieve BDE. Ook interessant om te lezen!

Hoewel E. Alexander een protestantse kerkganger is, gelooft hij in de oerknal en reincarnatie. Ook verteld hij iets over de pijn die hij voelde toen zijn biologische ouders hem in eerste instantie niet wilden ontmoetten en wat dat met hem deed. Het boek heeft ergens iets weg van een roman, maar het is daardoor toegankelijk voor iedereen en geen droge kost met moeilijke terminologie.
Eben Alexander heeft het zijn levensmissie gemaakt om mensen te laten weten dat "iedereen onsterfelijk is, dat bewustzijn niet wordt gecontroleerd of beperkt door de hersenen, dat de dood niet het einde is en dat liefde de machtigste kracht in het universum is" (193).
Ik geloof hem omdat ik uit eigen ervaring weet waar hij het over heeft.

Zelf wetenschappelijk opgeleid ben ik zeer bekend met alle scepsis en weerstanden bij veel wetenschappers, die steeds willen vasthouden aan de verklaring dat BDE-verhalen hallucinaties moeten zijn, geproduceerd door een door zuurstoftekort uit de rails gelopen brein. De mening van de auteur was, tot zijn eigen BDE, niet anders.
Wie zijn eigen BDE serieus neemt zal dat niet in overeenstemming kunnen brengen met het in de westerse wereld algemeen aanvaarde, stoffelijke, mensbeeld. Doe je dat dan ook nog als serieus wetenschapper, dan zaag je tegelijkertijd aan de poten van je eigen wetenschappelijke geloofwaardigheid - en carrière.

Het is daarom des te opvallender dan juist deze neurochirurg en wetenschapper besloot zijn verhaal niet voor zichzelf te houden, zoals velen doen. Hij waagt zich aan de spagaat tussen de hem bekende wereld van de wetenschappelijke verklaringen, en zijn eigen, zeer intense ervaringen. Hij blijft daarbij down-to-earth, maar zegt gewoonweg niet anders te kunnen dan zijn ervaringen als realiteit te erkennen.

Zoals alle BDE-verhalen is ook dit een heel persoonlijk verhaal. Het geeft zeker niet alle antwoorden, en roept eerder nog meer nieuwe vragen op. Maar het geeft wel, net als al die andere BDE-verhalen, stof om na te denken over leven, dood en bewustzijn, en over ons westerse mensbeeld.

Het boek leest vlot. Alleen al door de eerlijkheid en de vele feiten waarmee hij zijn verhaal onderbouwt is het de moeite van het lezen waard.

Pas op met het verhaal van Eben Alexander. Ik ben geïnteresseerd in Near Death Experiences, en las daarom dit boek, na het zien van een interessant TV-interview met de schrijver. Ik vond het een krachtig verhaal. Totdat ik kort geleden een journalistieke recensie las van Luke Dittrich voor het blad Esquire. Zijn verifiërend onderzoek geeft serieuze reden voor twijfel. Alexander heeft voorafgaand aan het gebeuren als neurochirurg diverse medische fouten gemaakt, zag een grote schadeclaim tegemoet, en was in 2008 niet meer als neurochirurg werkzaam. Alexander is geen hoogleraar geweest. Hij geraakte niet in coma door de besmetting maar is blijkens uitlatingen van de behandelend arts met opzet in coma gebracht als onderdeel van de behandeling, omdat hij door de ziekte hallucineerde en zeer onrustig was. De beschrijving van het weer (regen, regenboog als hij wakker wordt) tijdens de kritische week zijn belangrijke details maar komen volgens Dittrich niet overeen met de nagevraagde gegevens van de meteorologische dienst. En zo zijn er meer zaken niet correct beschreven, sommige inmiddels door Alexander toegegeven en getypeerd als onbelangrijk en als artistieke vrijheid. Aangezien Alexander zijn relaas presenteert als een getuigenis van een deskundige mag verlangd worden dat alle feiten kloppen, ook de kleine. Waarom zou je het verhaal geloven als de kleine feiten aantoonbaar onjuist zijn en de grote feiten niet te checken zijn (het medisch dossier van Alexander's ziekte is niet vrij gegeven). Ik kan niet voor de volle 100 % instaan voor de betrouwbaarheid van Dittrich, maar zijn artikel heeft mij overtuigd. Het lijkt erop dat Eben Alexander de Lance Armstrong onder de artsen is. Alexander lijkt te handelen uit winstbejag; zijn volgende boek is in de maak en de fimrechten zijn al verkocht. Helaas.