Een zondig boek. Ja, dat is Gstaad eigenijk wel. En zo gek is dat in feite ook niet, want François Lepeltier, de verteller van het verhaal, noemt het niet voor niets zijn catalogus van de zonden.
François groeit op in een wereld van diefstal, incestueuze handelingen, pedofilie, misleiding en bedrog. Dit heeft invloed op zijn karakter. Want het heeft er alle schijn van dat hij al deze dubieuze zaken als normaal is gaan beschouwen.
Hoewel François, als hij uiteindelijk in de gevangenis belandt, zich ook wel realiseert dat hij schuld had. Maar of dat schuldgevoel alleen uit zijn laatste daad voorkomt of uit zijn hele voorgaande leven blijft in het ongewisse. Ik bleef het gevoel houden dat hij, en dat had ik al vanaf het begin van het boek, dat hij in verschillende werelden leeft waarin hij ook nog eens diverse persoonlijkheden heeft.
Gstaad is een boek dat prettig leest. Het is geschreven in een vlotte schrijfstijl waardoor het nergens moeilijk, ingewikkeld of vervelend wordt. Hoewel het boek seksuele elementen heeft, wordt het nergens banaal. Grunberg laat in mijn optiek veel ruimte aan de fantasie van de lezer.
Behalve bovengenoemde punten zit er op sommige momenten ook nog wel humor in het boek. En ga je zelfs sympathie voor François voelen. Maar misschien komt dat ook wel omdat het duidelijk is dat hij psychisch niet in orde is. In ieder geval is het lezen van dit boek mij prima bevallen.
