“Het voelt als de droom waarin je bloot op het toneel, op straat, op je werk, op het vliegveld staat.” Om eerlijk te zijn heb ik zo’n droom best vaak. En als je niet bepaald een Doutzen Kroes bent is het dus altijd een nachtmerrie. Bloot is het woord dat in een onderzoek het vaakst werd genoemd om te omschrijven hoe het voelt: kwetsbaar zijn.
“Wat betekent het om je kwetsbaar op te stellen in een wereld die gericht is op perfectionisme?’ is de ondertitel van het prettig leesbare boek “De kracht van kwetsbaarheid”. Brené Brown is professor aan de Universiteit van Houston, waar ze 12 jaar onderzoek deed naar kwetsbaarheid en schaamte. Ze is bekend van een TEDtalk, die meer dan 16 miljoen keer werd bekeken. In het boek komen haar onderzoeksresultaten aan bod, die heel herkenbaar zijn, en ook veel ervaringen van haarzelf en mensen die zij tijdens haar presentaties ontmoette. Het is duidelijk geen zelfhulpboek, Brené gaat niet diep in op manieren om kwetsbaarheid toe te laten, maar een intrigerend en toegankelijk onderzoeksverslag.
Zij stelt, op basis van haar onderzoek onder andere bij succesvolle CEO’s, dat kwetsbaarheid de weg is naar betrokkenheid, naar risico’s durven nemen en innoveren. Hoe er met kwetsbaarheid wordt omgegaan in een team of organisatie, is onderdeel van de cultuur. “Cultuur is hoe wij de dingen hier doen.” Tien vragen om meer over de cultuur te weten te komen:
1. Welk gedrag wordt beloond en bestraft?
2. Waaraan en hoe besteden mensen hun middelen (tijd, geld, aandacht)?
3. Welke regels en normen worden nageleefd, gehandhaafd en genegeerd?
4. Voelen mensen zich veilig en gesteund? Durven ze vrijuit te praten over hoe ze zich voelen en te vragen om datgene waar ze behoefte aan hebben?
5. Wat zijn de heilige huisjes? Wie schopt er het eerste tegenaan? Wie zet ze weer overeind?
6. Welke verhalen zijn legendarisch en welke waarden spreken eruit?
7. Wat gebeurt er wanneer iemand faalt, teleurstelt of een vergissing begaat?
8. Hoe wordt er tegen kwetsbaarheid (en de bijbehorende onzekerheid, risico’s en emotionele blootstelling) aangekeken?
9. In welke mate spreken schaamte en onderlinge verwijten een rol en waaruit blijkt dat?
10. Is er ruimte voor ongemakkelijke gevoelens, bijvoorbeeld bij innovatie of feedback? Worden die genormaliseerd of juist vermeden? En hoe?
Deze vragen brengen de cultuur, en ook de kloof tussen wat we prediken, onze streefwaarden, en wat we feitelijk doen, onze praktijkwaarden naar voren. En hoe groter de kloof, hoe minder betrokkenheid er is met het team of de organisatie. En minder betrokkenheid leidt tot minder inzet, minder verantwoordelijkheid nemen, minder bijdragen aan de organisatie. Walk the talk is de boodschap, en binnen de cultuur van een bedrijf moet kwetsbaar opstellen gewaardeerd en bevorderd worden. Maar dat gebeurt dus niet altijd. Waarom niet?
Brené zegt dat we kwetsbaarheid associëren met negatieve emoties als angst, schaamte, verdriet, teleurstelling; emoties waar we het liever niet over hebben. Veel herkenbare voorbeelden van je kwetsbaar voelen komen uit haar onderzoek (en ik heb een selectie gemaakt van de mij meest aansprekende):
• Een onpopulaire mening uiten
• Om hulp vragen
• Je eigen bedrijf beginnen
• Iets schrijven of een kunstwerk maken
• Promotie krijgen en niet weten of je het kunt waarmaken
• Ontslagen worden
• Iets nieuws proberen
• Sporten in het openbaar, zonder conditie
• Opkomen voor jezelf bij kritiek of roddel
• Verantwoordelijkheid nemen voor wat je doet
Maar is dat nu zwakte? Of moed?
Brené Brene definieert kwetsbaarheid als onzekerheden trotseren, risico’s nemen en je emotioneel blootgeven. Moed tonen dus.