Geschreven bij Geen genade
In dit boek laat Andy een duidelijk blik zien op de wereld achter een profvoetballer, die m.i. onderbelicht wordt.
Het verhaal is in chronologische volgorde verteld van jeugd naar senioren, van Ajax naar Inter enz. Qua structuur is dit logisch en goed te volgen. Echter maakt het verhaal soms een, onaangekondigde, uitstap terug in de tijd. Dit is af en toe erg verwarrend.
Ook laat het boek enkele steken liggen. Richting het einde van het boek worden er veel punten afgeraffeld. Er komen weer, zonder introductie, enkele personen uit het niets terug in het verhaal die al sinds het begin niet meer voorkwamen. Dit kan ook erg verwarrend zijn. Daarnaast is het erg teleurstellend dat de prachtige illustraties die het boek heeft qua chronologie niet kloppen met het verhaal en daarmee hun ondersteunende functie verliezen. Het voelt alsof deze 'voor de leuk' erbij gedaan zijn. Het boek voelt door deze punten enigzins afgeraffeld.
Ondanks deze minpunten is het boek toch zeker de moeite waard. Andy verteld openhartig over zijn carriere en streken. Deze gaan van hilarisch tot dieptriest en weten je van begin tot eind te boeien. Andy is erg eerlijk over alles en iedereen en erg kritisch op zichzelf, wat ik erg bewonder. Echter schiet het boek hier af en toe wat ver in door en valt Andy wat in herhaling.
Ook is het boek 312 pagina's (incl. ong. 10-15 pagina's aan illustraties), maar is het lettertype erg groot, waardoor het enigszins schijn bedriegt.
Vele kritische noten, maar ondanks dat kan ik het boek erg aanraden. Door het grotere lettertype en de simpele schrijftaal is het een boek dat voor elke lezer toegankelijk is. Ondanks dat de schrijver hier en daar wat punten laat liggen heb ik erg genoten van dit boek.
