Geschreven bij Mockingjay
Het slotdeel vond ik erg spannend, ondanks ik al wist wat er ging gebeuren. Dat komt denk ik vooral doordat je vanuit Katniss het verhaal volgt. Je weet wat zij weet en je voelt hoe President Snow in je nek hijgt om zijn zin door te drijven door Peeta te martelen. Ondertussen tikt Coin ongeduldig met haar vingers om Katniss te pushen de Mockingjay te zijn. En dan is er ook nog die opstand en natuurlijk Gale.
Toen ik Mockingjay voor het eerst las was ik het met sommige ontknopingen niet eens. Ik vond ze vreselijk! Maar nu bij het herlezen snap ik wel waarom dingen lopen zoals ze lopen. Waarschijnlijk als ze liepen zoals ik het graag gezien had, was het onlogisch geweest. Bijvoorbeeld de ontwikkelingen tussen Peeta, Gale en Katniss.
Verder vond ik het erg leuk om meer van Panem te zien en de sneaky trucjes van het Capitol. Zoals de gemuteerde wezens en acties die eerder gezien zijn in the hunger games zelf. Dat laat heel goed zien dat president Snow al die tijd wist hoe wankel Panem eigenlijk is.
Katniss blijf ik een leuk personage vinden; ze draagt de rol van mockingjay, maar blijft toch zichzelf. Het zit in haar om zich tegen de regerende hand af te zetten, hoewel ze dat niet eens altijd expres doet. Net zoals Peeta dat in deel 1 zo goed benoemde, dat hij zichzelf wilde zijn. Dat lukt Katniss heel goed!
Wat ik ook leuk vond in dit boek was de band die langzaam tussen Johanna en Katniss ontstaat. Eigenlijk mogen ze elkaar totaal niet, maar door de omstandigheden leren ze elkaar waarderen. En de manier waarop Suzanne Collins dat heeft gedaan vond ik heel mooi.
Nu ik de hele trilogie weer op een rijtje heb – geen vergeten stukjes meer – ben ik heel benieuwd hoe de film er uit zal gaan zien. Welke evenementen er geschrapt zijn en hoe het Capitol en district 13 eruit zullen zien. Nog een paar maandjes wachten en dan is het zover! De boeken gaan nu weer netjes op de plank om over een paar jaar nog weer eens te lezen.
