Het lange verhaal (422 blz) omvat eigenlijk 2 delen : een waardeloze thriller en een erotisch liefdesverhaal. De thriller begint wel meteen en je denkt : goed zo, we zijn ermee weg !!! Maar al na een aantal bladzijden duiken David, een brandweerman en superheld, en rechercheur Olivia, een superheldin, op. Daar begint een hartstochtelijke, erotische liefde. Die duurt bladzijde na bladzijde, gaat als thrillerlezer zelfs op de zenuwen werken, althans toch op de mijne, want ik dacht dat ik in een doodgewoon stationromannetje gesukkeld was. Als liefdesverhaal is het gewoon saai en zonder diepgang.
Dan hebben we nog het thrillergedeelte : halfweg het boek weten we reeds met naam en toenaam en met alles erop en eraan wie achter de misdaden steekt...bepaald niet aantrekkelijk om verder door te gaan met het boek ! De thriller op zich is daarbij ook nog compleet ongeloofwaardig, zeker de tijdspanne in acht genomen waarin alles zich afspeelt.
De karakters van degenen die de misdaden plegen zijn absoluut niet uitgediept. Het boek gaat over Goeden en Kwaden, wit en zwart, zonder grijswaarden. Over de Kwaden kom je slechts oppervlakkige dingen te weten en daar gaat alles in een sneltreinvaart, terwijl de liefde van de Goeden langdradig en saai overkomt ! De spanning die de thriller zou moeten teweeg brengen wordt continu afgestraft door een liefdesverhaal waarbij geen aandacht wordt geschonken aan de psyche maar vooral aan het sensuele.
Helemaal op het eind van het boek worden er personen bijgesleurd, vechtpartijen ontstaan, schietpartijen...aanrijdingen met auto's...lijken vallen bij hopen en alleen de Goeden komen er goed vanaf, wat natuurlijk al lang te voorzien was...
In feite spijt het mij...vooral voor mijn verknoeide tijd...
