In korte hoofdstukken, van 2 tot 3 bladzijden, komen de hoofdsrolspelers om de beurt langs. Vanaf het begin, met journalist Raaf en zijn obsessie voor Sri Lanka, vermoed je dat ze allemaal verkeerde beslissingen nemen of in ieder geval had ik (veel) bedenkingen bij wat deze mensen deden. Zij zelf veel minder. Dat maakte het verhaal spannend (“Dit moet wel slecht aflopen”) maar ook best realistisch.
Het boek is heel goed geschreven, in de tegenwoordige tijd. Dit maakt het verhaal heel direct, en de lezer heeft geen idee wat er gaat komen. Daardoor blijf je nadenken over hoe het verder moet, of zou kunnen. Daarbij sta je als lezer aan de zijlijn te roepen “Niet doen! Dat kan nooit goed gaan!” en dat is leuk.
Het einde was heftig, maar was voornamelijk gericht op één van de hoofdpersonen. De anderen droegen op hun manier bij aan het begin van dit einde maar wat hen betreft had ik graag iets duidelijker geweten hoe het met ze verder zou gaan.
Het boek deed me denken aan Blindgangers van Joke Hermsen, waarin ook het roerige leven van de individuen in een vriendengroep beschreven wordt. Dat boek is echter veel filosofischer dan De Comedy Club.
Dit boek leest lekker weg. Een lekker modern verhaal, zeker ook geschikt voor mensen die Nederlandse schrijvers meestal links laten liggen.
