Het jaar dat ik (2x) moeder werd

Lees een stukje bij het tabje "inkijkexamplaar" en je bent verkocht.
Tenminste ik wel. Als zwangere verslind ik mama-magazines, baby-boekjes etc.
Maar eigenlijk vind ik via dit boek de meeste ontspanning en beste visie op zwangerschap en kinderen krijgen. Laat je niet bang maken op een forum of op een cursus, gewoon laid back even een hoofdstukje van Aaf lezen, dat doet je goed. Herkenning, nieuwe informatie en even lachen, precies wat ik nodig heb: een luchtige kijk op het hele baby gebeuren.

Het boek is vlot, grappig en herkenbaar geschreven. Leest makkelijk weg en veel gelachen. Leuke zelfspot van Aaf.

Heel leuk, grappig, open en eerlijk boekje over het prille mama zijn. Aaf stelt zich op humorvolle wijze kwetsbaar op. Leest als een trein. Ik vond het jammer dat het uit was!

Een beetje BN'er dat ook ouder is geworden moet er tegenwoordig nodig over schrijven. Aaf doet dat echter op haar eigen, altijd zeer geestige, grappige dog eerlijke, informatieve en gebalanceerde manier. Dit boekje behoort dus tot de betere BN'er ouderschapsuitspattingen, net als "Krijgt nou Tieten" van Claudia de Breij en "Help! Ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" van Kluun.

Mijn kinderen zijn nu 3 en 5 (waardoor ik al een beetje met heimwee kan terugblikken op de babytijd) en het was steeds heerlijk herkenbaar, die prachtige en pijnlijke periode van zwangerschap met kleine kind, een klein peutertje en een pasgeborene, en alle perikelen die daarbij komen kijken.

Boekje is grappig en herkenbaar!

Wat een leuk boek! Zeer herkenbaar voor dames die net moeder zijn geworden (zoals ik juli 2011) Heerlijk om te lezen dat je bepaalde niet als enigste voelt of denkt.

Heel leuk boek. Fijn om te lezen als je net moeder bent geworden! Herkenbaar en erg grappig geschreven!

Ik lees net een stuk uit het boek in de Flair van mijn vrouw.
Hoe zij dingen ervaart als vrouw en hoe dit andere moeders kan helpen vind ik prima, maar in het stuk dat ik las, vertelde ze alleen maar negatieve dingen oven mannen/vaders. Alsof zij harteloos waren en niet net als de moeder gevoelens hebben voor de kinderen. Als vader ga ik inderdaad nooit naar mijn huilende zoon, want ik voel die aandrang minder.

Ik heb na dit te lezen geen behoefte aan om dit boek te lezen. Ze mag best omschrijven hoe het bij hen ging, maar laat andere mannen/vaders hier buiten. Ik houd van mijn kind en ook mijn hart breekt als hij huilt.