Lang gezocht naar een boek zoals dit en gelukkig gevonden!
De oudere heer die in zijn review schreef, dat hij zoveel verdriet had, dat hij zichzelf niet meer kende.
Dat trof me! waardoor ik meteen wist, dat ik dit boekje wilde lezen, vanwege de herkenning.
Daarmee heeft deze heer mij enorm geholpen, dus veel dank! als u dit op een dag leest.
Het is een zéér goed boek, omdat Manu Keirse erin slaagt om gevoelens en emoties in het diepe dal de juiste woorden te geven en je je begrepen en erkend voelt. Dat agressie naar iedereen of nervositeit en apathie en nog meer gevoelens er allemaal mogen zijn, want dat zijn kenmerken van verdriet.
Op internet nog meer stukjes en interviews met deze man gevonden.
En ja, deze schrijver begrijpt het allemaal prima en legt het ook nog helder uit.
En ja, dat je jezelf dan soms niet meer herkent, maar dankzij dit boek weer des te béter!
