Blauwe Maandagen

Leed met humor, soms keihard (en wellicht soms ongepast).
Weemoed en melancholie.
Een leeg bestaan, depressief, pessimistisch, destructieve keuzes - ik houd enorm van dit soort boeken.

Het leest makkelijk weg, door de schrijfstijl en de indeling.

Dit was voor mij het boek dat mijn interesse in de Nederlandse literatuur heeft opgewekt.

Dat je zo geïntrigeerd kunt zijn door zo'n leeg bestaan! Zeer bijzondere schrijfstijl vol zwarte humor. Een komisch uiteengezet verhaal over een man die tijdens zijn middelbare schooltijd ontspoort en dan zijn tijd doodt in de kroeg en met prostituees. Het einige jammere is dat je aan het einde van het boek echt wilt gillen tegen de hoofdpersoon: ga nou eens wat doen!!! Houd op met lamballen!!

Het zesde boek dat ik van deze schrijver heb gelezen. Jammer genoeg kon dit verhaal mij niet echt boeien op het tweede hoofdstuk "Walk like an Egyptian" na. Dit vond ik een goed stuk waarin een schrijnende situatie via (zwarte) humor wordt beschreven. Een bizarre aangelegenheid, die tegelijkertijd beklemmend en triest is en toch verteld kan worden. Door het boek heen, krijg je via terugblikken steeds meer zicht op de complexe thuissituatie van de hoofdpersoon. Het schijnt dat dit boek deels autobiografisch is. Toch sprak blauwe maandagen mij niet echt aan, mogelijk door een overdosis aan drank en seks.