Geschreven bij Dance with Dragons
A Song of Ice and Fire begon ijzersterk met A Game of Thrones, ging daarmee verder in A Clash of kings, en verbeterde zelfs met A Storm of Swords. Het vierde en vijfde deel, A Feast for Crows en A Dance with Dragons, zijn helaas minder, hoewel deze beter is dan AFfC. Weer zijn er plus en minpunten.
De hoofdpersonen zijn in dit vijfde deel zijn Jon Snow, Tyrion Lannister, en Daenerys Targaryen. In geen van hun verhaallijnen zit echter heel veel vaart, en hoewel het niet saai wordt had er wat meer mogen gebeuren, of anders hadden ze minder hoofdstukken moeten krijgen.
Er zijn HEEL ERG VEEL Point of view-personages. Ongeveer twintig. Ik vond dit geen groot probleem, een nieuw personage is een klein avontuurtje. Veel personages hebben dan ook weer maar een of twee hoofdstukken; deze zijn interessanter dan in A Feast for Crows. Enkele belangrijkere personages verdwijnen halverwege. In ADwD kreeg ik het idee dat personages alleen een hoofdstuk krijgen als ze iets te vertellen hebben, en dat het verhaal daarna weer verder gaat. Dat is iets wat AFfC dringend nodig had.
De personages zijn nog steeds prima, we zien veel van Westeros en Essos (veel plekken waar we nog niet zijn geweest). Martin's wereld is nog steeds verrassend, interessant, en zover dat kan realistisch.
Misschien gaat George R. R. Martin niet de gewenste kant op zijn verhaal; dat zou zelfs heel goed kunnen, aangezien dit boek een soort keerpunt is in de serie (de personages zullen waarschijnlijk richting elkaar toe gaan bewegen in plaats van uit elkaar). Daarom raad ik je aan alle verwachtingen los te laten en open te staan voor iets nieuws en onverwachts. Dit is wat GRRM al jaren plant, dus het zal de goede kant wel opgaan, daar vertrouw ik in.
Een nadeel is dat de schrijver simpele dingen (zoals water halen) veel te lang beschrijft. Het genoemde voorbeeld duurt ong. 8 bladzijdes. Een aankomst van iemand door poorten ook, en opsommingen duren tien regels waar ze in tien woorden hadden gekund.
Dit keert vaker terug, want het tempo van deel vijf is sneller dan deel vier maar zoveel lager dan eerst. Het zou goed kunnen dat er in ASoS meer dan twee keer zoveel bereikt werd in evenveel bladzijdes. Personages die maar een enkel doel hebben in hun verhaallijn bereiken dit meerdere malen niet, en hoewel ze in elk hoofdstuk wel dichterbij komen geburt er soms gewoon te weinig. Je moet lang wachten op resoluties en soms krijg je die niet eens.
De actie is schaars maar goed, zoals het eigenlijk hoort in deze serie. Spanning is er voldoende.
Andere verhaallijnen waren echter erg leuk (Theon, Griff, Arya, Asha) en de cliffhangers aan het einde waren erg goed. Een was hartverscheurend...
Ook zet dit boek goed de stukken klaar voor het vervolg. Het Epiloog was verrassend en veranderend, zoals het hoort.
Conclusie:
Hoewel het boek soms draalt met traagheid en lange beschrijvingen is er genoeg interessants aan de gang, op zich is met het verhaal, de personages en de setting niks mis. Niet zo goed als de eerste drie delen maar beter dan deel vier, en een opbouw naar het hopelijk betere deel zes. Ik raad A Song of Ice and Fire nog steeds aan, en ik blijf hopen... het is alleen jammer dat het een beetje in is gezakt...
Nog steeds goed, maar niet meer ZO goed. (Met spijt.)
PS: met pijn in mijn hart meld ik dat deel zes, The Winds of Winter, nog jaren weg is. Ik heb alle ASoIaF boeken nu gelezen, en ben dringend toe aan afleiding; al zes maanden heb ik ASoIaF/Game of Thrones in mijn hoofd, maar ik moet er afstand van doen want anders wordt deze wachtperiode een hel. GRRM, haast je alsjeblieft. Het lange wachten begint... dan maar de huidige boeken opnieuw lezen...
