Geschreven bij Villa magdalena
Na alle lovende woorden over de boeken van Santa Montefiore was ik erg nieuwsgierig naar haar werk. Ik koos voor een recent verschenen boek: Villa Magdalena. Het verhaal speelt zich afwisselend af in de jaren '60/'70 en 2009, al heeft het gedeelte uit 2009 het grootste aandeel in het boek.
Het verhaal begint in 1968: de tienjarige Floriana gluurt over de muur van Villa Magdalena om de prachtige tuinen te bekijken en krijgt onverwachts een uitnodiging van de rijke zoon des huizes voor een rondleiding door de vele tuinen van het paleis. Floriana is meteen tot over haar oren verliefd op Dante en is er van overtuigd dat haar liefde het grote standsverschil kan overwinnen. In 2009 is hoteleigenaresse Marina op zoek naar een inwonende schilder in de hoop daarmee de extra gasten te trekken die haar Hotel Polzanze zo hard nodig heeft. Haar keuze valt op de charmante Argentijn Rafa die het hoofd van alle vrouwen in het hotel en het dorp op hoofd brengt, waaronder die van Marina's nukkige stiefdochter Clementine.
De twee belangrijkste verhaallijnen van het boek zijn niet erg origineel en weinig spannend. Een liefde die alle standen moet overwinnen, is niets nieuws, en de manier waarop de twee verhaallijnen aan het eind van het boek samenvallen, zie je al ver van tevoren aankomen. Daarnaast kent het verhaal uit 2009 nog vele zijlijntjes: twee hotelgasten die op elkaar verliefd worden, de affaire van de baas van Clementine, een reeks mysterieuze inbraken, etc. Het verhaal wordt daarnaast ook verteld vanuit verschillende perspectieven, die elkaar om de paar alinea's afwisselen. Dit zijn niet alleen de perspectieven van hoofdpersonen Marina, Rafa en Clementine, maar die van vrijwel alle personen die in het boek langskomen. In het begin was dit even wennen, maar na verloop van tijd stoorde mij dit niet meer. Omdat het boek zoveel verschillende personages kent, komt niet iedereen even goed uit de verf en blijven veel bijfiguren steken in karikaturen. Uiteraard krijgt het verhaal aan het eind een happy ending; niet alleen voor de hoofdfiguren, maar stuk voor stuk voor alle personages.
Dat het verhaal zo voorspelbaar was en zoveel zijlijntjes heeft, maakt het geen sterk boek, maar op één of andere manier weet Santa Montefiore je wel vast te houden. Haar schrijfstijl leest erg vlot en door de vele, scherpe dialogen houdt het boek vaart. Het Toscane van de jaren '60/70 en de Engelse kust in het heden vormen een prachtig gekozen decor voor de verhaallijnen. Villa Magdalena wordt op een prachtige, beeldende wijze omschreven en de authentieke sfeer van Hotel Polzanze nodigt uit om één van de luxe suites te boeken. De originele titel van het boek is 'The House By The Sea' en dit past beter bij het boek dan de Nederlandse titel 'Villa Magdalena'; daarmee wordt eigenlijk het prachtige Engelse Polzanze, ook gelegen aan zee, tekort wordt gedaan.
Hoewel ik me halverwege het boek begon af te vragen wanneer het verhaal nou eigenlijk begon - en welk van de vele verhaallijnen het hoofdverhaal was - heb ik er geen moment over nagedacht om het boek weg te leggen. Ik was te zeer gegrepen door de hoofdpersonages, het prachtige decor en de fijne schrijfstijl. En dat ruim 400 pagina's lang!
