Zoals F. de Waard duidelijk maakt in de inleiding van 'Tuinen van Overvloed' (hierna TvO), het eerste Nederlandstalig boek over permacultuur, is deze aanpak “geen handjevol techniekjes voor de tuin”. Dat is niet verbazingwekkend aangezien permacultuur niets meer of minder is dan “de leer van de samenhang van het leven”. Om zo’n leer te introduceren in een land is een geen gemakkelijke opgave. Het doel van de Waard is o.a. om de lezers wakker te schudden en ze zo ver te krijgen dat ze “in de taal van de ecologie gaan dromen”.
Toen ik het boek in handen kreeg tien jaar geleden gaf het mij veel plezier omdat het inzicht gaf in de permacultuur, een visie waarover ik toen niets wist. Het heeft ideeën die ik wel had, maar niet goed kon verwoorden, zwart op wit gezet en daarbij vele aspecten van onze relatie met de natuur, waar ik niet over nagedacht had, toegevoegd in een geïntegreerde visie en handeling. De opzet van het boek, waardoor de elementen van de permacultuur weerspiegeld worden in de structuur van de hoofdstukken (wortels, stam, takken, bladeren, vruchten, zaad), vond ik mooi coherent.
Bovendien was het fijn dat het in het Nederlands was geschreven. Engels is mijn moedertaal maar Nederland is mijn geadopteerd land. Het baart mij zorgen dat innovaties in Nederland altijd in het Engels binnenkomen met een Angelsaksische achtergrond muziek.
De recensies die op deze (Bol.com) lijst staan geven aan dat de leer ambities van de schrijver verschillende reacties hebben opgewekt.
Voor een flink aantal lezers kwam het boek op het juiste moment in hun leven. Voor hen was het denkraam, gepresenteerd in de principes van de permacultuur, een stimulans om anders over de natuur te gaan denken en soms zelfs een aanzet om hun leven te veranderen. Dat was het niet om het moment van het lezen voor mij maar ik nam het gedachtengoed mee in mijn zorgen over ons milieu en denken over wat eraan te doen valt.
Andere lezers waren op het moment dat ze in aanraking kwamen met het boek nog niet aan de boodschap toe. Die vinden het boek ‘te theoretisch’ en niet ‘praktisch genoeg’, een typisch Nederlandse houding tegenover iets dat onbekend is.
Het is opmerkelijk dat de recensies positiever worden in de loop der jaren. Zoals sommige lezers schrijven was TvO, de ‘tijd ver vooruit’. Het zou kunnen zijn dat de meer recente reacties allemaal positief zijn omdat permacultuur als begrip inmiddels ingeburgerd is en dus zijn lezers, als ze aan TvO beginnen, al beter in staat om de principiële aspecten te waarderen.
Nu hebben Nederlanders een praktische inslag en dat is mooi. Immers, de steeds sneller worden synergie van negatieve ecologisch en klimaat dreigingen eist dat men holistisch en ontwerpend te werk gaat bij het zoeken naar oplossingen.
Een kader zoals uitgezet in TvO is daarbij, in mijn ogen, onontbeerlijk. Het zou een goed idee zijn om dit boek op digitale sites over permacultuur een prominente plaats te geven omdat het juist de nadruk legt op die principes van permacultuur die mensen zich eigen kunnen maken. Met het internaliseren van de Waards benadering kunnen wij, hoe divers wij dan ook zijn, elkaar vinden in het samen opbouwen van weerstand tegen de komende klimaat storingen en ecologische achteruitgang.