Geschreven bij Het geheim van slanke mensen
Afvallen is een keuze. Da's logisch. En het helpt inderdaad om zelf de regie te nemen, zelf te beslissen wat je wilt en je niets op te laten leggen of verbieden door een of andere autoriteit. Met resultaat, bij velen, waaronder ikzelf.
Maar net als bij andere boeken die werken met de gedachte: ik wil, dus ik kan, wordt wel wat makkelijk voorbijgegaan aan individuele verschillen, wordt wat luchtig gedaan over tegenslagen, en wordt met drogredenen gewerkt die plausibel klinken maar bij nadere beschouwing quatsch zijn. Ik vergelijk het met dat niet iedereen de marathon loopt, niet iedereen concertpianist wordt, niet iedereen een partner vindt en niet iedereen een phd haalt - zelfs al willen ze nog zo graag. Je kunt dan de gedachtegang volgen die dit boek propageert, maar dat zou betekenen dat die mensen niet écht willen. Slapjanussen zijn. Hun dikzijn enkel en aan zichzelf te danken hebben. En dan zit je, alle positiviteit van Kosters ten spijt, toch snel in een weinig inspirerende negatieve denklus.
Ben je dus een kritische lezer, die niet ontkent dat er meer variabelen zijn dan een eetprikkel, een gedachte, gedrag en een gevoel, dan moet je dus even op je tanden bijten bij dit boek.
Je ontdekt dan al gauw dat het geheim van slanke mensen bepaald niet opzienbarend is. Het is dat blijvend gewichtsverlies mogelijk is, als je de rest van je leven maar strijd blijft leveren. Dat went op den duur. Maar wordt nooit makkelijk.