Het boek (zo kun je concluderen aan het einde) maakt onderdeel uit van het opnieuw "in de markt zetten" van Thomas Dekker en het repareren van zijn vernietigde imago door zijn managers van Sport Entertainment Group. Dat mag daar is niks mis mee, maar wel typerend.
Net zo typerend als het hele boek lijkt te zijn voor Thomas Dekker en de wielerwereld. TD (zoals hij zichzelf noemt) komt zeer egocentrisch en egoistisch over en denkt oprecht dat hij slimmer is dan de rest van de wereld (bekijk ook interviews en het beeld is compleet). Veelzeggend is dat hij elke groep personen opsomt als: ik, Michael B....etc. Ik heb altijd begrepen dat je dat anders doet en met name de reden waarom. En bij dat laatste lijkt de schoen te wringen bij Thomas Dekker.
Hij praat ook echt alleen over zichzelf en neemt, zeker in het licht van het nieuwsactualiteit medio januari/februari 2013, geen moment de twijfel weg of hij wel de hele waarheid vertelt. Dat doet hij zeker niet; bewijzen kun je het niet, maar aanvoelen wel. Ook Wilfried de Jong is dit in zijn interview in 2010 op het spoor (zie YouTube).
Het boek is meer een biografie van TD waarin de doping opeens "uit de lucht" komt vallen. We lezen vele (best interessante) pagina's over zijn jeugd- en amateurcarriere en individuele koersen, zijn emigratie naar Italie en zijn diepe vriendschap met dokter Cecchini.
Maar over anderen in relatie tot doping zegt hij al helemaal niks. Alleen is duidelijk dat iedereen ervan weet: hij spreekt erover met andere renners, zegt hij; Jonathan Vaughters ziet aan de bloedwaarden dat hij gebruikt en neemt dan ook eerst niet aan; Jacques Hanegraaf vindt alles goed als hij maar naar de top gaat. Typerend voor de omerta in de wielerwereld.
Als ik het boek mag geloven heeft hij alleen maar wedstrijden gewonnen in zijn leven. Als hij niet op de hoogste trede stond had de ander niet gewonnen maar hij verloren! Toevallig exact dezelfde karaktertrek als je in de boeken van en over Tyler Hamilton en Lance Armstrong leest...........en dat is de brug naar de doping. Hij heeft een blessure, Michael Boogerd is gestopt en hij staat in de spotlights: nu moet het gebeuren.
Na het lezen had ik schoon genoeg van de ontwijkende, verhullende, ernstig hypocriete en nog ernstig arrogantere schrijfwijze van dit boek. Dat doet Tyler Hamilton dan toch vele mate beter.
Het boek maakt meer problemen duidelijk dan het oplost (namelijk over het karakter van TD) en verhult meer dopingwaarheden dan het openbaart (teleurstellend voor de geinteresseerde lezer).
Mijn advies:
1. Lees het boek van Tyler Hamilton ipv dat van Thomas Dekker
2. Wacht het vervolg op Schoon Genoeg af, want het kan niet anders of er is nog meer op te biechten
