In tegenstelling tot wat ik verwacht en gehoopt had, gaat dit boek vooral over het geven van pakkende presentaties, waar ik had gehoopt dat het vooral toepasbaar zou zijn in het dagelijkse leven. De praktische toepasbaarheid ervan beperkt zich hiermee vooral tot het podium.
De auteur beschrijft in een tweetal delen een traject dat je in staat zou moeten stellen om een spreker met impact te worden. Het eerste deel gaat over dingen die je moet laten in persoonlijke een op een communicatie, het tweede gaat in op hoe je met impact kunt spreken voor een grote groep. Wat deze twee verschillende zaken met elkaar te maken hebben blijft echter volledig onduidelijk.
De technieken die Remco Claassen gebruikt varieren ondermeer van het weglaten van powerpoints, hoe te bewegen op het podium, het gebruik van anekdotes en nonverbale communicatie. Hoewel deze tips op zich vernieuwend zijn en een presentatie zeker een bepaald elan kunnen geven, hadden ze zoals een voorgaande recensent ook opmerkt makkelijk op een paar A4-tjes gekund. Om hier een heel boek mee te vullen is teveel van het goede. Het boek wordt er langdradig door, staat bol van voorbeelden en opsommingen, en is overladen met meer geschreeuw dan wol wat de leesbaarheid niet ten goede komt. De auteur geeft aan dat hij in zijn presentaties 80% techniek en 20% inhoud gebruikt, en dit boek is daar een voorbeeld van. Veel gepraat eromheen en inhoud dat op 20 bladzijden had gekund.
Daarnaast slaat de auteur zichzelf regelmatig op de borst met zijn in het verleden behaalde presentaties. Dat hij zichzelf geweldig vindt steekt hij niet onder stoelen of banken, hij steekt zichzelf meer dan eens een dikke veer in zijn achterste en hij laat de lezer duidelijk merken dat hij het toch zeker beter weet dan de rest van de wereld. Wat eerst overkomt als grappig, komt al snel over als een uiting van hoe goed de auteur zichzelf vindt. Dit verhoogt de irritatie behoorlijk en ik heb het boek dan ook meerdere malen uit pure ergernis dichtgeklapt.
Wat mij echter persoonlijk het meest stoorde, was de opmerking die hij maakte na uitleg van een van zijn technieken. Hij omschreef daarbij dat je 'tijd kon zien' en dat 'gebeurtenissen in het verleden of de toekomst linksachter je of rechtsvoor je plaatsvinden'. En als je niet begreep wat hij daarmee bedoelde, dan behoorde je volgens Remco Claassen tot de 5% personen die op alle andere vlakken hun leven ook wel enorm verward moeten zijn. Zelfs als dit grappig bedoeld is slaat hij de plank volledig mis, zijn voorbeeld over 'gebeurtenissen linksachter of rechtsvoor je' raakt kant nog wal en met de opmerking over 'in de rest van je leven verward zijn' schopt hij een groot deel van zijn lezers tegen het zere been. Samen met andere opmerkingen over bepaalde bevolkingsgroepen vond ik het persoonlijk heel beledigend overkomen.
