Geschreven bij Laat me nooit alleen
Dit is het derde boek dat ik heb gelezen van Kazuo Ishiguro, en ook deze vond ik weer erg mooi. Ook in dit boek heeft de hoofdpersoon een naïeve blik op de wereld. De werkelijkheid wordt, zonder dat er heel spannende dingen gebeuren, geleidelijk aan bloot gelegd. Het verhaal is SF, maar het doet me denken aan onze eigen menselijke zoektocht naar onze plek in de wereld, hoe we gelaten ons lot en sterfelijkheid met ons meedragen. Het einde was erg emotioneel, en nog steeds als ik aan het verhaal denk schieten de tranen in mijn ogen.
