Mijn verwachtingen hebben me parten gespeeld bij het lezen van de stukken van Stine Jensen. Ik had gedacht dat deze te vergelijken waren met columns over de hel die liefde heet. Helaas leek het voor mij meer op recencies van de boeken die ze beschrijft. En veel van deze boeken heb ik nooit gelezen en kon ik niet goed indenken wat ze precies bedoelde. Stine heeft een heerlijke schrijfstijl waardoor ik soms dacht: oh dit boek wat ze nu beschrijf dat ga ik lezen! Maar dan gaf ze helaas de clue van het boek weg en besloot ik het toch niet te gaan lezen. Misschien dat ik me nog eens werp op een roman van Stine, maar haar stukken in de kranten sla ik over. Ik werd er helaas niet vrolijk van, de toon leek mij nogal negatief. Maar goed ik had misschien de verkeerde verwachtingen.
