Kote of Kvote heeft als dekmantel de rol van herbergier van De Wegsteen. Op een dag komt Kroniekschrijver in zijn herberg terecht, waarbij het plan ontstaat om Kvote's echte verhaal op papier te zetten. Het verhaal begint met een typische avond in een kroeg, waar een aantal stamgasten oude vergeelde verhalen oprakelen over een man die een levende legende blijkt te zijn. Door de gebeurtenissen in het begin van het boek (een scrael die de wegen en paden onveilig maakt) en de setting ben je je ervan bewust dat je in een fantasyepos beland bent. Het begin van het verhaal begint wat stroef, je hebt geen idee waar de schrijver naar toe wilt met de verhalende stamgasten van de Wegsteen, maar zo gauw als Kroniekschrijver opduikt, zijn kroontjespen pakt en Kvote begint te vertellen vlieg je door het eerste deel In Naam Van De Wind heen. Het is heel eenvoudig om je met de thema's in het boek (overleven, verdriet, eenzaamheid, onrecht, opgroeien en gewoonweg teveel weten) te identificeren. Ondanks het feit dat het een boek betreft in het genre fantasy, is het een levendig en zeer realistisch boek met een psychologische grondslag. De schrijver weet ieder hoofdstuk zodanig af te ronden dat je gewoon MEER wil lezen. Omdat je meer te weten wil komen. Wat betreft het gedeelte waar Kvote aan de universiteit studeert, legde ik de associatie met Harry Potters avonturen op Zweinstein. Als je niet met sympathie-magie te maken had, met scraels of zoet-eters, zou je denken dat het een verhaal is wat zich afspeelt in een gewone stad of een dorp ergens op onze echte wereldkaart. Zo realistisch heeft de schrijver de gebeurtenissen en Kvote's psychologie neergezet. Alleen de rol van Bast, Kvote's vriend en hulpje in de herberg, komt mijns inziens in het eerste deel niet zo goed tot zijn recht. Misschien dat dat gebeurt in deel twee.
Al met al is het een bijzonder mooi boek, wat vanaf het begin tot het eind boeit. Ik kijk reikhalzend uit naar het tweede deel van het boek (zojuist besteld).
