Dit is een niet eenvoudig boek waarin de schrijfster op indringende wijze verslag doet van haar ervaringen naar het plotselinge overlijden van haar partner. Het persoonlijke relaas is heel herkenbaar en overtuigend. Haar zoektocht naar acceptatie van de dood van je meest dierbare en de manier om te kunnen overleven is boeiend omdat zij verschillende manieren beproeft om deze acceptatie en overlevingskunst te bereiken.
Het is een verslag van een zoektocht van een intellectueel die niet voor een breed publiek schrijft. Voor haar zelf is erg jammer dat ze bepaalde opvattingen, zoals die van Pim van Lommel over het leven na de dood en het christendom bijna dogmatisch afwijst. Haar boeddhistische opvattingen blijken overigens evenmin echte troost te bieden.
Een herkenbaar boek met rake notities en observaties, maar de absolute triestheid en perspectiefloosheid blijven meer dan nodig is bestaan.
