Deze derde roman van Hans Peter Roel is naar mijn mening een gemiste kans. Hoewel er mooie elementen in het verhaal zitten, komen die door de gebrekkige schrijverskwaliteiten van Hans Peter niet tot hun recht.
Het belangrijkste thema van het boek -de kracht van de menselijke geest- heeft eigenlijk alleen betrekking op het dagboek van Sarah Polak. De zoektocht van Eva Sprong vormt daardoor een nogal geforceerd raamwerk. Bovendien is deze zoektocht doorspekt met spirituele clichés, die weinig toevoegen aan het centrale thema. Zo besluit Eva dat de wereld van geld en status haar niet gelukkig maakt en reist ze af naar een ashram. Daar leert ze mediteren en raakt ze onder invloed van de energie van een guru. Bij thuiskomst ontdekt ze dat dit haar leven niet werkelijk heeft veranderd. In feite maakt ze slechts een spirituele ontwikkeling door in haar hoofd. Maar hier stapt de schrijver snel overheen met het volgende onderdeel, de pelgrimstocht naar Santiago. In dit deel worden alle dagen zo oppervlakkig beschreven dat het lijkt of de schrijver grote haast heeft gehad om ze neer te pennen. Hij valt hier vaak in herhaling, wat afbreuk doet aan de kracht van het verhaal. Van veel elementen is het mij bovendien niet duidelijk waarom ze beschreven worden, aangezien ze niet worden uitgediept. De schrijver heeft waarschijnlijk nooit gehoord van het principe "show, don't tell". Hij laat Eva zéggen hoe ze zich voelt, in plaats van haar gevoelens te beschrijven. Hans Peter lijkt meer moeite te hebben met een vrouwelijke hoofdpersoon dan met de mannelijke personages uit zijn eerdere boeken.
Het derde deel van Perron 7 is een aangrijpende passage, die naar mijn mening de basis van het boek had mogen zijn. Helaas staat het werk vol met taal-, type-, stijl- en spelfouten, wat de kwaliteit zeker niet ten goede komt. Ik zou Hans Peter aanraden om een goede eindredacteur te zoeken die de inspirerende boodschappen van zijn werk volledig tot hun recht kan laten komen.
