Geschreven bij De genezing van de krekel
Een vrolijke krekel die graag danst en tsjirpt, voelt zich op een dag zwaar in het hoofd. Hij weet niet waar dit gevoel vandaan komt of wat het is. De andere dieren in het bos (waar er telkens maar één van elke soort is) weten hem te vertellen dat het een ‘somber’ gevoel is, maar ze kunnen hem aanvankelijk niet helpen. Sommige dieren willen dat gevoel ook en de salamander begint zelfs een winkel en verkoopt ‘somberheden’. Na een poosje besluiten de dieren dat ze de krekel moeten helpen, hem beter moeten maken. Dat gaat niet zomaar één twee drie, maar de eekhoorn, de krekels beste vriend, blijft volhouden.
De dieren, het bos, de omgevingen, zijn prachtig uitgebeeld door de talentvolle Gwen Stok. Het gemoed van de krekel en hoe die somberheid eruitziet, zit vervat in elke lijn van elke tekening. Ik vind het prachtig hoe ieder dier uitgebeeld wordt. Net mensen met maskers op van dieren; erg origineel gevonden.
Hoewel het om een zwaar beladen onderwerp gaat en je de somberheid meevoelt, zit er ook humor in het verhaal, vooral wanneer de andere dieren de krekel proberen te helpen. Hilarische stukjes worden afgewisseld met ernst. De teksten zijn diep, prozaïsch en vaak doordenkertjes.
Wat somberheid is en wat het met iemand kan doen, wordt zowel in beeld als tekst uitgebreid en scherpzinnig weergegeven. Ook hoe de omgeving omgaat met een somber persoon wordt heel treffend verwoord en getekend.
Voor de allerkleinsten minder geschikt, maar wel vanaf de jongere leeftijd.
Een werkelijk bijzonder beeldverhaal over somberheid, met fantasierijke figuren, een wonderlijk bos en vindingrijke dieren.
Ik was danig onder de indruk van dit meesterwerkje.
