De Hongerspelen 1 - De Hongerspelen

Geschreven bij De Hongerspelen 1 - De Hongerspelen

Prachtig boek! Ik KAn niets anders zeggen. Eerst was ik niet geïntreseerd in dit verhaal omdat ik het een gruwelijk idee vond dat kinderen elkaar afslachten in een arena. Voor een opdracht van school ben ik het boek toch gaan lezen. Geweldig. De voorstelling die ik van het boek had klopte trouwens precies als bij de film. Wat wordt het capitool prachtig omschreven en wat een verschil is dat met district 12. Het verhaal is meer dan gewoon een actieverhaal waarbij kinderen moeten vechten om hun leven. Het gaat over hoe ver de macht van een overheid kan gaan, en waarom jouw eigen politieke invloed belangrijk kan zijn. Ik ben op een vrijdagavond begonnen in dit boek en een zondagavond had ik hem uit. Dat is me nog nooit overkomen. Suzanne Collins schrijft bijzonder goed en maar ook makkelijk, vandaar dat het boek zo makkelijk leest. Dat ik een jongen ben en een boek lees waar een meisje een hoofdrol heeft maakt me niks uit. Ik vond het geweldig om te lezen en ik de twee weken erna de andere delen uitgelezen.

Geschreven bij De Hongerspelen 1 - De hongerspelen

Een mooi en heel bijzonder boek. Houdt je tot een einde in je greep. Erg onverwachte wendingen. Toen ik het boek zag had ik nooit verwacht dat ik het boek zo geweldig zou vinden. Het boek speelt zich af in de toekomst en laat goed het verschil tussen goed en kwaad zien.

Geschreven bij De Hongerspelen

Zou jij een ander vermoorden om zelf in leven te blijven?

Als de zestienjarige Katniss Everdeen de plaats inneemt van haar zusje in de Hongerspelen, zal ze met 23 andere kinderen moeten vechten tot de dood. In Panem, het Noord-Amerika van de toekomst, worden ieder jaar deze spelen gehouden om de bewoners te herinneren aan de macht van het Capitool. Uit ieder district worden een meisje en een jongen uitgeloot om mee te doen aan dit evenement, waar de bewoners van Panem verplicht naar moeten kijken. De 24 jongens en meiden worden in een arena gegooid om te strijden tegen elkaar. Slechts één deelnemer mag blijven leven.

Het gegeven van De Hongerspelen is gruwelijk. Maar omdat hoofdpersonage Katniss dit ook heel gruwelijk vindt, wordt het geweld in het boek nooit verheerlijkt. Schrijfster Suzanne Collins is er goed in geslaagd om je het gevoel te geven dat je met Katniss in de arena staat. Dit komt mede omdat ze het verhaal vanuit het ik-perspectief vertelt.

De Hongerspelen kruipt onder je huid. De mensen uit Panem zijn doodsbenauwd dat hun kind de arena ingestuurd wordt en de dood tegemoet gaat. Het Capitool is wreed, eerst dwingt het kinderen tot de dood te vechten en vervolgens maakt het er een groot televisie-evenement van waar de bewoners van Panem verplicht naar moeten kijken. De deelnemers moeten naast overleven ook hun best doen om de kijkers voor zich te winnen. Rijke sponsoren kunnen namelijk spullen de arena in sturen om hen te helpen. Gruwelijke reality-tv.

Katniss is een goede heldin. Ze heeft haar onhebbelijkheden, maar is tegelijk heel heldhaftig en sympathiek. Toen haar vader overleed in een mijnongeluk, kwam de zorg voor haar familie op haar neer. Ze leerde zichzelf jagen om haar gezin van voedsel te voorzien. Katniss is dus zeker geen watje. Maar een dier doodmaken is toch iets heel anders dan een mens.

Als je dit boek begint te lezen, leg je het niet meer weg. Het is ongelooflijk spannend en goed geschreven. Tel daar de bijzondere personages en een intrigerende wereld bij op en je hebt een boek dat je gelezen moet hebben! En wat nog beter is: De Hongerspelen is pas het eerste deel in een trilogie. Dus als je, sneller dan je zou willen, de laatste bladzijde omslaat, liggen er nog twee delen op je te wachten.