Geschreven bij The Vampire Armand
Wat een meesterwerk. Wat een schoonheid. Vanaf de eerste paar paginas wist ik al dat dit mijn favoriete boek uit de serie zou worden (tot nu) en tot de laatste pagina heeft het me ontroerd. Ik keek vanaf Queen Of The Damned al uit naar dit boek omdat mijn fascinatie voor Armand toen begon te groeien. Na de shock van Memnoch heeft Anne het hiermee weer helemaal goed gemaakt voor me. In tienvoud. Armand z'n verhaal is beeldschoon, tragisch, verschrikkelijk, walgelijk en ontroerend. Ik heb me bij sommige stukken publiekelijk ongemakkelijk gevoeld, ik heb gehuild, ik heb geglimlacht, ik heb geleerd en er zijn dingen bij mij los gemaakt die voor de rest van m'n leven invloed zullen hebben op hoe ik naar dingen kijk. Het liefst begin ik er nu weer opnieuw in en lees ik 'm weer. Ik houd van hem.
