Hoewel ik een groot liefhebber ben van hardrock en heavy metal, ben ik wat minder enthousiast wat Ozzy Osbourne betreft. Hij is geen groots zanger of componist, maar als je ouders je een biografie geven onder het mom: je houdt van die herrie, dus je zal dit ook wel leuk vinden, ben ik het toch maar gewoon gaan lezen.
Ozzy en zijn co-auteur hebben, zoals verwacht, voor een vrij platte manier van schrijven gekozen, maar het leest geenszins storend. Het is even wennen aan bepaalde termen die je in het algemeen beschaafd Engels niet, of met een andere betekenis, tegen komt. Het verhaal is goed te doen. Erg goed zelfs. Ozzy's levensverhaal is met een bijzonder gevoel voor humor geschreven. Regelmatig heb ik gebulderd van het lachen. Mijn held zal hij nooit worden, maar ik heb zeker meer waardering voor hem gekregen. Het is een heel oprecht verhaal geworden. Hij wil zelden iets slechts zeggen over anderen en kijkt positief op het leven. Geen roddels dus, maar geeft wel duidelijk aan waar hij zelf te ver is gegaan of waar hij spijt van heeft. Zonder twijfel kan Ozzy terugkijken op een interessant leven, behalve dat hij daar naar eigen zeggen weinig van kan herinneren. In principe voor iedereen een interessant boek, maar de hoofddoelgroep zijn de mensen die daarbij graag lezen over Black Sabbath en zijn soloband.