Het boek zou moeten helpen bij reflecteren. In eerste instantie behandeld Geenen de theorie achter het reflecteren. Daarbij valt ze uitgebreid terug op verschillende modellen, maar weet die modellen niet goed uit te leggen. Als voorbeeld: er kan sprake zijn van kennis uit formele bronnen, informele bronnen, eigen ervaring en verborgen kennis. Internet kan zowel een formele bron als een informele bron zijn. Een lesboek kan zowel eigen ervaring zijn, maar ook een formele bron, want ja, vakliteratuur. Dat helpt niet mee om ingewikkelde bronnen beter te leren begrijpen.
Een ander probleem zijn de langen zinnen. Geenen maakt gebruik van een concept (denken, voelen, willen en handelen) en in elke zin waar deze opsomming maar genoemd kan worden, wordt deze opsomming ook genoemd. Op andere momenten lijkt informatie nauwelijks in relatie te staan tot de rest van het boek of is overbodig. Zo wordt in hoofdstuk 8 de vraag behandeld of studenten wel kunnen reflecteren? Ja, natuurlijk kunnen ze dat! Het zou een wat zure constatering zijn wanneer je er als student na 8 hoofdstukken achter komt dat wat je doet geen zin zou hebben, omdat Geenen meent dat je niet tot reflecteren in staat bent.
In een woord: een verschrikkelijk boek. Het boek is alles wat een lesboek niet zou moeten zijn: niet helder, niet compact, heel veel herhaling en lastig praktisch te maken.
