'Een abrikoos in de achtertuin' van fotograaf Bernice Siewe toont verhalen en beelden van de eerste Marokkaanse migranten in Nederland.
Hoe ingrijpend was het om te vertrekken en een bestaan op te bouwen in een ver land? Hoe is de keuze gemaakt in Nederland te blijven? Op welke manier zijn verwachtingen uitgekomen en heeft men een eigen vorm kunnen vinden voor een leven in twee culturen?
Uit de beelden en verhalen rijst een veelzijdig antwoord op. Naast verdriet riep het vertrek naar het noorden ook avontuurlijke spanning op.
De mannen, vooral als ze uit dezelfde streek kwamen, hielpen elkaar aan werk en huisvesting. Sommigen realiseerden zich snel dat hun oorspronkelijke plan, geld verdienen en dan weer terug naar Marokko om een bedrijfje te beginnen, niet levensvatbaar was. Ze schoolden zich en probeerden maatschappelijk te klimmen. Anderen stelden de keuze om zich definitief in Nederland te vestigen uit of droegen nog te veel financiële verantwoordelijkheid voor een uitgebreide familie in Marokko.
Sommige vrouwen bleven lang binnenshuis terwijl andere juist de kans aangrepen buitenshuis te gaan werken.
Voor iedereen geldt dat de Marokkaanse wortels harder gaan trekken bij het ouder worden.
In Zeist wonen veel Marokkanen uit de omgeving van het Riffijnse dorp Tiziouzli in de provincie Taza, Noord Marokko. In de jaren zestig en zeventig vonden zij werk in bedrijven als Lips, Burger, Van Melsen (industriële wasserijen), Sola, Gero (zilver en bestek), Remia (voedingsmiddelen). Veertig jaar geleden ontstond er op deze manier in Zeist een hechte Berbergemeenschap.
Bernice Siewe legt middels portretten en foto's van interieurs en familiebijeenkomsten een intiem en rijk geschakeerd beeld van deze gemeenschap vast.