Het slot van de Mistborn-trilogie overtreft de andere delen met gemak. Net als tussen het eerste en tweede deel, zit tussen het tweede deel en The Hero of Ages weer een jaar waarin al veel veranderd is. Hiermee geeft Sanderson de lezer de gelegenheid een deel van het verhaal zelf in te vullen, wat een grotere betrokkenheid creëert. In een wereld die zo doordacht en compleet is neergezet, is het enige wat nog meer verwacht kan worden van dit deel een goede hoeveelheid antwoorden op de vragen die de vorige delen hebben opgeroepen. Die antwoorden geeft Sanderson met verve, en met de verrassende wendingen die inmiddels vertrouwd, maar nog steeds niet voorspelbaar zijn. De grootsheid van de plot komt pas echt naar voren in dit laatste deel, dat dan ook een einde heeft wat met alle recht episch genoemd kan worden.
De kracht van deze serie zit in de eenheid die de delen vormen, waardoor de Mistborn-trilogy echt aanvoelt als één boek gesplitst in drie delen. De verwovenheid van de delen is prachtig, en dat maakt de serie als geheel een aanrader! Nu maar hopen dat de onopgeloste raadsels in verdere delen/verhalen gaan worden beantwoord...
