Geschreven bij Siegfried
De inhoud: het verhaal begint rustig met de aankomst van Rudolf Herter (een bekende Nederlandse schrijver) samen met zijn vriendin Maria in Wenen (de stad waar zijn roots liggen en de stad van Adolf Hitler). Daar heeft hij een afspraak met een interviewster genaamd Sabine. Tijdens het interview komt Herter op het ongewone idee om een boek te schrijven over Hitler. Eerst heeft hij geen inspiratie, maar dan wordt hij onverwacht aangesproken, tijdens een signeersessie door een stel bejaarden (Ulrich en Julia Falk). Zij nodigen hem vervolgens uit voor een bezoek bij hun in een bejaardentehuis. Herter gaat, uit nieuwsgierigheid, in op hun vreemde uitnodiging.
De Falks vertellen dan aan hem dat ze bedienden waren in het domein van Hitler. Vervolgens vertelt Ulrich dat zij moesten laten uitschijnen aan de buitenwereld dat de zoon die Hitler had met Eva Braun (Siegfried) hun zoon was. Hierna komt Herter te horen dat Siegfried vermoord moest worden, omdat zijn vrouw niet helemaal Arisch zou zijn. Uiteindelijk kreeg Ulrich het bevel van Hitler om Siegfried te doden, dat hij zonder bezwaren uitvoerde. Hierna werden de Falks overgeplaatst en kregen zij te horen dat Hitler en zijn vrouw zelfmoord gepleegd hadden.
Na zijn bezoek keert Herter terug naar zijn hotel om het verhaal te verwerken en in te spreken. Het verhaal kent een plots einde als Maria Herter overleden terugvind in zijn kamer.
Kritische analyse: de gebeurtenissen worden vlot beschreven, maar het is niet altijd even duidelijk voor de lezer om te achterhalen wat het doel is van deze gebeurtenis. Alles vanuit het verhaal kan, in tegenstelling tot wat er in de recensie ‘Mulish’ Siegfried’ beweerd wordt, wel in zijn geheel beoordeeld worden. Er komen heel veel filosofische aspecten voor in het verhaal, wat ik persoonlijk moeilijk vind om te begrijpen en het biedt bovendien geen meerwaarde voor het verhaal. De auteur implementeert zijn gedachten op het hoofdpersonage en zoals in de recensies wordt vermeld voert Mulisch een alter ego op. Er zijn verschillende flashbacks terug te vinden in het verhaal, de langste en meest frappante is natuurlijk wanneer de Falks hun verhaal doen aan Herter. De rest van het verhaal verloopt chronologisch. Het einde stelde me eerder teleur, omdat Herter net die belangrijke informatie over Hitler te weten was gekomen toen hij overleed. Toen ik het boek uitlas, voelde het alsof ik nog maar in het midden van het verhaal was. Aangezien Herter net belangrijke informatie te weten was gekomen en nog aan zijn boek moest beginnen schrijven. Het boek heeft dus een open einde, wat wel past bij de verhaallijn van het boek. Ik had gehoopt dat het boek non-fictie was (aangezien de namen van Hitler zijn officieren en zijn vrouw historisch correct zijn), maar dit bleek niet zo te zijn aangezien er geen bewijzen zijn dat Hitler echt een zoon heeft gehad.
Eindoordeel: ik vond het een goed boek, maar het heeft me niet helemaal kunnen overtuigen. De filosofische aspecten van het boek spraken me niet echt aan. Het is daarom volgens mij eerder een volwassenenroman en minder geschikt voor adolescenten. In het begin is alles nog complex en vaag, maar naarmate het verhaal vordert, neemt de spanning toe waardoor je onafgebroken voort wilt lezen.
