Is het vreemd dat juist de wielersport schrijvers en journalisten inspireert tot het schrijven van verhalen die ver uitstijgen boven de alledaagse sportverslaggeving? Niet echt. Wielrennen is, tot de televisie haar intrede deed, altijd een sport van de verbeelding geweest. En dat is het gebleven. De sport speelt zich af in barre streken, onder soms barre omstandigheden.

De heroïek die daar onlosmakelijk mee is verbonden, krijgt nog altijd haar meest tastbare vorm in het geschreven verhaal. De wielersport ontwikkelde zich tot een epische sport; het cyclisme wordt gedragen door een sterke traditie van verhalen. Zowel in Spanje als in Nederland. Mijn geliefde fiets verschijnt ter gelegenheid van de start van de Ronde van Spanje in Nederland. Het boek is een bewieroking van elkaars wielercultuur.

Mijn geliefde fiets bevat verhalen van Pedro Horrillo, Miguel Delibes, Bernardo Atxaga, Jesús Gomez Peña en Alain Laiseka Villalba en bijdragen van Erik Brouwer, Edwin Winkels, Peter Winnen, Tim Krabbé en Thijs Zonneveld. De stukken zijn gekozen door Bert Wagendorp (De Muur en de Volkskrant) en Carlos Arribas (El País).