Ongeveer drie op honderd van de nieuwgeboren kinderen per jaar zullen tijdens hun ontwikkeling stotteren.
Bij ongeveer één procent van de bevolking blijft het stotteren voortbestaan. Voor hen kan stotteren
ongestadig evolueren tot een probleem dat de levenskwaliteit aantast. Het verzamelen en bestuderen
van verschijnselen van stotteren is een nuttige en noodzakelijke stap om het ontstaan en de ontwikkeling
van deze spraakstoornis te kunnen doorgronden. Het is het onderwerp van epidemiologische fenomenologische
studies over stotteren. In dit boek worden gegevens gerapporteerd uit klassieke studies over
stotteren van Johnson en medewerkers (1933-1955) en Andrews en Harris (1946-1962) en van meer
recente studies van Yairi en Ambrose (1999-2005) en van Boey (1991-2006). Deze laatste studie is
uitgevoerd bij meer dan 1500 personen. Daarbij werden geobserveerde en gerapporteerde gegevens
over onder meer stottermomenten en hun karakteristieke eigenschappen, over stottergedragingen, bewustzijn
van stotteren en spreekattitude, over reacties van luisteraars en over de wederzijdse samenhang
van stotteren en persoonlijkheidseigenschappen op systematische wijze verzameld. Er wordt een model
over het ontstaan van stotteren onderbouwd en ook een model over de ontwikkeling van stotteren en de
variabelen die dat bepalen. Zo wordt een en ander over het ontstaan en de ontwikkeling van stotteren
opgehelderd.

Over de auteur:

RONNY BOEY is doctor in de medische wetenschappen (Universiteit Antwerpen), bachelor in de logopedie en
audiologie (KVH Antwerpen; nu Lessius Hogeschool) en master in de logopedie en audiologie (K.U.Leuven). Hij
specialiseerde zich in de materie van stotteren sinds 1980 en voert sindsdien intensief klinische praktijk en wetenschappelijke
studies.