Mijn eerste kennismaking met de fotokaarten van "water naar de zee dragen" gebeurde tijdens een teambijeenkomt van lectoren sociaal werk. Tijdens de eerste bijeenkomst van het nieuwe academiejaar wisselden anciens en nieuwe collega's uit hoe ze naar het komende jaar keken. Hoewel ik niet altijd zo'n fan ben van het werken met foto's en het terugvinden van betekenissen in allerlei beelden, had ik bij het werken met deze foto's helemaal geen hinder van mijn gebruikelijke weerstand. Dit kwam denk ik door de echt wel mooie foto's, de vele positieve beelden en vooral ook de humor die ik terugvond. Ik heb dan ook niet lang geaarzeld om deze fotokaarten aan te schaffen.
Ondertussen heb ik de kaarten al tientallen keren gebruikt met studenten tijdens supervisiebijeenkomsten. Ik merk dat het een erg toegankelijke methodiek is om studenten hun verhaal "gelaagd" te laten doen. Het wordt voor hen bv. veel makkelijker te vertellen hoe ze samengewerkt hebben, wat hun rol in dat proces was, hoe de evolutie was, wat er niet goed gelopen is, ...
Mijn enige negatieve feedback is eigenlijk de titel. Hoewel deze refereert aan een mooie foto, wekt ze ten onrechte een negatieve connotatie op. Verder niks dan lof, mijn collega's, studenten en ikzelf hebben er al veel boeiende uren door gehad!