Je mag me altijd bellen

Het is zeer vlot geschreven, je wilt het in een keer uitlezen. Wat ze schrijft is voor mij zeer herkenbaar, ook al is mijn situatie niet dezelfde als die van haar. Het geeft weer dat rouwen een universeel proces is, wat gevoel en emotie betreft. Ik vond er veel raakvlakken. Het helpt je begrijpen dat je niet alleen bent, dat je niet gek wordt van verdriet. En juist omdat het geschreven is als een soort dagboek, verveelt het niet. Het is zeker geen droge kost. Mij heeft het een steuntje in de rug gegeven, dat er toch weer licht zal schijnen aan het einde van die donkere tunnel.
Ze geeft je ook handvatten om verder te gaan, ondanks dat het niet makkelijk is.

Helaas ben ik sinds 3 maand een collega-weduwe van Karin. Als je zwanger bent wil je alleen maar boeken lezen over zwangerschappen en baby's. Op zoek naar herkenning. Als je rouwt wil je ook graag herkenning en zoek je dus boeken over rouwende medemensen. De herkenning bij Karin is groot. Je voelt je begrepen. Omdat het concentratievermogen niet groot is als je in een rouwpositie bent, is het fijn dat er kleine hoofdstukken worden gebruikt. Met makkelijke zinnen. Het is goed te volgen en als je even afdwaalt stap je ook zo weer binnen en kun je verder met lezen. Een fijn boek, die ook interessant is voor de omgeving van een rouwende medemens!!!!

In deze lastige tijd is het fijn om een boek te lezen waarin je zoveel dingen herkent. Dagelijkse gedachten/situaties die blijkbaar bij rouw bij veel mensen hetzelfde zijn. Of zoals een vriendin van me zei die het boek ook gelezen heeft: Als ik dit lees lijkt het wel alsof ik met jou aan de telefoon zit.