Geschreven bij Oude geruchten
Reiny van Hoogwende, geboren in 1908, is 20 en werkt op een notariskantoor. Ze vindt het saai werk, maar vind maar eens wat anders in deze tijd. Haar vader beheert de begraafplaats in dit dorp en haar oudere broer en zussen zijn de deur al uit en hebben een echtgeno(o)t(e). Reiny heeft verkering met Dirk, maar de twijfel is groot. Dirk is rustig, eigenlijk erg saai en zo op de penning als maar kan. Moeder Fransien raadt hem aan als stabiele factor, want ze hoort de bruidsklokken al luiden en ze heeft haar kinderen graag onder de pannen. Vader Lambertus hoopt dat zijn dochter zich niet te makkelijk laat ompraten. Over het algemeen weet ze wat ze wil en is ze een energiek type. Hij ziet dat geen huwelijk worden zonder grote problemen.
Reiny is eigenlijk al jaren benieuwd naar een oud graf op de begraafplaats, waar ook hun woonhuis staat, maar er is niet te zien wat er op de steen staat omdat er een dikke laag mos overheen gegroeid is. Op een dag blijkt een vreemde vrouw de steen te hebben schoon gekrabt. Wanneer Reiny gaat kijken ziet ze tot haar verbazing de naam van haar vader staan. Deze niet veel voorkomende naam, moet dus wel familie zijn. Haar vader is echter niet van zins er veel over los te laten. Hij heeft geen contact meer met zijn familie en wil dat graag zo houden. Als je hem wilt laten vertellen wat hij niet kwijt wil, moet je van goeden huize komen. Maar Reiny is aan hem gewaagd en bovendien duikt er een haar onbekend familielid op en wel op haar werk, bij de notaris.
Erg goed geschreven. Enerzijds zit je echt in het begin van de 20e eeuw met de gewoontes en zeden van die tijd, anderzijds heeft het boek niet het truttige dat je in streekromans over die tijd vaak aantreft. De verhaallijn is perfekt. In één keer uitgelezen.
