Geschreven bij Versluierde heuvels
Het is inmiddels ongeveer twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog en in Engeland overpeinst Etsuko zich de gebeurtenissen uit haar leven toen ze nog in het Japanse Nagasaki woonde met haar man Jiro, die nou niet echt het toonbeeld was van een warme en coöperatieve man. Ze probeert het verleden als het ware te reconstrueren.
Haar gedachten gaan uit naar de tijd dat ze zwanger was van haar oudste dochter Keiko en ze begint te vertellen over de gebeurtenissen die ze heeft meegemaakt. Een aantal maal merkt ze op dat het mogelijk is dat ze zich niet alles goed herinnert. Dit gegeven maakt haar direct een onbetrouwbare ik-verteller. Ze vertelt dat anderen haar destijds nogal zorgelijk en ongelukkig vonden overkomen. Een goede bekende van Etsuko in Engeland, zegt haar herhaaldelijk dat ze door naar gelukkigere dagen uit te kijken, het verleden kan vergeten. Maar dat lijkt een heilloze missie te zijn.
In Engeland wordt Niki geboren uit haar huwelijk met een Britse man, die is overleden.
Keiko heeft niet zo lang geleden zelfmoord gepleegd in haar flat in Manchester.
Niki, een onafhankelijke en zelfstandige jonge vrouw, gaat gebukt onder Etsuko's verdriet. Ze komt vijf dagen logeren, maar pas de tweede dag kwam Keiko ter sprake.
De relatie met haar jongste dochter is niet intiem, tussen hen blijft veel onuitgesproken. Etsuko is geen prater. Vragen beantwoordt ze met zeer vage antwoorden. Zelfs over Keiko wordt amper gepraat. Wanneer een vroegere pianolerares vraagt hoe het met Keiko gaat, antwoord Etsuko ontwijkend dat het goed gaat en dat ze in Manchester woont.
Dan krijgt ze contact met haar buurvrouw Sachiko en benoemt haar als een vriendin, maar erg warm en onvoorwaardelijk lijkt de vriendschap niet te zijn.
Sachiko is raadselachtig, hult zich in nevelen, lijkt nogal opportunistisch en wil geld lenen door omzichtig te laten merken wat haar bedoeling is. Door haar relatie met de Amerikaanse Frank is ze van plan hem te volgen naar Amerika. Etsuko gaat daar naïef op in en geeft haar dan haar eigen spaargeld. Regelmatig zegt Sachiko dat haar dochtertje Mariko heel belangrijk is en altijd op de eerste plaats komt, maar toch lijkt ze haar te verwaarlozen, ook op het emotionele vlak. De opvoeding laat veel te wensen over. Mariko vertoont kuren, wat niet geheel onlogisch lijkt. Volgens Sachiko heeft ze in Nagasaki een vrouw bij de rivier gezien die haar baby onder water hield. Etsuko voelt zich verantwoordelijk voor Mariko en biedt aan om op te passen wanneer Sachiko weg moet. Zij is een meisje met eigenaardige gedragingen, zwijgzaam, dwars en nogal arrogant. Regelmatig - ook in het donker - verdwijnt ze zonder dat ze zegt dat ze weggaat en waarheen. Sachiko zegt steeds dat ze zich daar niet zo druk over moet maken, maar Etsuko maakt zich zorgen om het meisje, dat haar ongenoegen duidelijk uitspreekt. Op zoek naar Mariko, lopen Etsuko en Sachiko een heuvel op en kijken samen uit over Nagasaki dat al bezig is om als een Phoenix uit de oorlogsas op te rijzen. Etsuko's droom, die steeds terugkomt, komt haar zelf vreemd voor, maar ze ontdekt dat de betekenis anders blijkt te zijn. Kazuo speelt hier heel vernuftig mee, maar ik kan er niet verder op ingaan om geen spoilers weg te geven. Jammer want ik zit hier te popelen om het te verklappen! Wel wil ik nog even kwijt dat er een zeer slimme plottwist in het tweede deel zit. Dat het boek bestaat uit twee delen is niet voor niets.
Het verhaal is van een bedrieglijke eenvoud en lees heel soepel weg, maar het verdient wel aandacht om goed te blijven opletten. Eigenlijk moet je bij Kazuo lezen wat hij niet heeft geschreven, dus meer lezen dan alleen woorden. Al lezende ontdek je veel ambiguïteit. Niets wordt expliciet verteld, veel blijft suggestief.
