De Aanslag

Het is de honger winter van 44 en Anton is 12 als er voor zijn huis een politieagent wordt doodgeschoten. Althans, dat is wat iedereen denkt. De waarheid is dat het lijk eigenlijk voor het huis van de buren lag. Zij hebben het lijk voor het huis van Anton en zijn familie gelegd. Die daad zorgt voor verschrikkelijke gevolgen en Anton is, al geeft hij het zelf niet toe, zijn hele leven bezig met die dag. Wat is er gebeurd? En waarom? Beetje bij beetje, na mate de tijd verstrijkt en Anton ouder wordt, krijgt hij meer duidelijkheid over die avond en waarom de dingen gaan zoals ze zijn gegaan. Het verhaal is mooi, de manier waarop het geschreven is echter niet. Harry Mulisch heeft naar mijn mening altijd te veel eer gekregen voor zijn werk. Wil je echt dit verhaal beleven, dan raad ik je aan de film te kijken.

Als je dit boek oppervlakkig noemt, dan heb je het niet begrepen. Het verhaal an sich is een simpel gegeven, maar de thematiek eronder is bijzonder goed uitgewerkt. Er zitten subtiel verstopte motieven in het boek ( in elk hoofdstuk komt een steen voor en ook het licht is een duidelijk terugkerend motief, tot aan de straatnamen toe!) Daarnaast bevat het psychologische motieven en filosofische. Er worden boeken gelezen in het verhaal die qua thematiek ook teruggrijpen naar de thematiek van het boek. Kortom: het boek is op verscheidene lagen te waarderen! Ik vond het een geweldig boek; toegankelijk, maar tegelijk diep! Prachtige eenvoud!

Mooi boek! Vanaf het eerste moment heb je duidelijk een beeld over de verschillende personages: die gast is een eikel, de ander is wel aardig, etc. Op zich lijkt dat niet bepaald meer inhoud te hebben dan Harry Potter (al is de rol van één der belangrijke personen in de boekenreeks in deel 7 ook wel een openbaring voor velen gebleken), maar gelukkig blijft van deze veronderstellingen niet altijd even veel waar. In de loop van het verhaal kom je over steeds meer mensen steeds meer te weten en word je op meerdere punten gewurgd door de vraag wat nu goed en fout is. Zo goed en fout al bestaan.
Al met al, een mooie compositie, die, tegen Mulisch' reputatie in, door iedereen gelezen kan worden. Huiverig als ik was bij het zien van de naam Mulisch op de cover, zo opgelucht was ik na het lezen van de laatste pagina. Een heuse meevaller, die de verwachtingen meer dan overtrof.