Karim is een Nederlands studerende jongen uit een zeer goed geïntergreerd Marokkaans en welgesteld gezin. Priscilla is een iets minder opgeleide, werkende jonge vrouw met een andere komaf. De twee krijgen een relatie, die abrupt tot een einde komt wanneer Karim wordt vermoord en Priscilla hierdoor in een psychose raakt en in een inrichting opgenomen wordt. Hiermee begint het boek en afwisselend lezen we hoe het verder gaat en hoe het zo gekomen is. Het taalgebruik is populair, wat soms leuk is ("een handschrift dat leek op een verzameling doodgeslagen muggen") en soms wat overdreven ("hersenluier" staat voor hoofddoek). Een snelle schrijfstijl en de nodige turbotaal past bij de jongeren waarover het verhaal gaat. Tegen het eind kom je er achter dat de ideeën van Karim toch traditioneler zijn dan aanvankelijk leek, waardoor je aan ziet komen dat cultuurverschillen soms moeilijk te overbruggen zijn. Al mondt dat in dit boek wel in een erg radicaal eind uit. Het verhaal zat goed in elkaar en sprak mij zeker aan, de manier van schrijven niet helemaal.
