In 1969 verscheen er een boek, dat vrijwel meteen een bestseller werd en de auteur wereldberoemd maakte. Het boek behandelde toch een onderwerp, dat in die tijd nog veel taboes kende: de dood. Inmiddels beleeft dit boek zijn 28ste druk en inhoudelijk is er door de uitgever - in Nederland in ieder geval - niets veranderd of aangevuld behalve de omslag en de tekst op de achterflap. Daaraan is iets toegevoegd: iets meer over de auteur, haar wereldbekendheid inmiddels en het feit dat haar boeken, die allemaal over de dood gaan, in twintig talen zijn vertaald. De auteur heeft veel losgemaakt: zij durfde met terminale patienten te spreken over wat hen bezighoudt: hun toekomstige dood. In veel ziekenhuizen was men in eerste instantie geschokt omdat zij daarover wilde praten met die patienten. Artsen en andere hulpverleners hadden overwegend nog de overtuiging, dat men diende te zwijgen over die zo nabije dood. Inmiddels is er een hausse in boeken en artikelen, waarin mensen openlijk hun ervaringen en gevoelens terzake bespreken en Elizabeth Kubler-Ross, de ervaren en vastbesloten psychiater-thanatologe, geeft nog steeds de toon aan en pleit voor gevoelens en ervaringen van de stervende mens.