De schrijver, Ben Hobrink heeft biologie gestudeerd aan de VU en is gespecialiseerd in de voedingsleer. Veelal is de Bijbel door de moderne wetenschap betiteld als een boek van die tijd, dat achterhaald en gedateerd is. Hobrink echter laat zien dat op verschillende punten de Bijbel de tijd ver vooruit is. We willen een inkijkje geven: De Bijbel is bij de tijd!! Hobrink geeft een praktisch voorbeeld: in de 14de eeuw brak de pest uit in Europa. Een Joodse arts paste de reinigingswetten uit Leviticus, een boek uit het Oude Testament, toe bij zijn volk en deze Joden kregen nauwelijks de pest. Vervolgens kreeg deze arts de schuld dat hij de bronnen van de niet-Joodse bevolking had vergiftigd met dood aas. De gezondheidszorg in het boek Leviticus is van hoog niveau op het punt van de hygiëne en het eten, meent Hobrink. Melaatsen moesten in afzondering leven en hun lip bewimpelen, dus een mondkapje dragen. Dat is een uitstekende maatregel om verdere besmetting te voorkomen. Al dit soort zaken zijn pas recentelijk ontdekt door de moderne wetenschap. Om nog wat voorbeelden te geven: dood aas mocht men niet eten want dat is vaak besmet, volgens het Bijbelboek Leviticus, dit is thans ook aangetoond door de moderne wetenschap. Ook de spijswetten hadden een gunstige invloed op het lichaam. Men at alleen goed voedsel door deze opzet. Vrouwen die ongesteld waren, waren een aantal dagen onrein en moesten zich afzonderen. Deze maatregelen zijn goed te begrijpen vanwege de hygiëne en besmettingsgevaar van micro-organisme. We zien hierin hoe God als een Vader voor zijn volk zorgde terwijl de volken rondom Israel deze wetten moesten missen. Ook de ark van Noach voldoet aan de eisen van de moderne wetenschap. Zo was de grootte van de ark gunstig en daarmee zeewaardig. In de Gilgamesh epos, een boek van de volken rondom Israel is de ark 60 bij 60 dus vierkant. Deze ark kan geen vloed aan. De ark in de Bijbel is 25 meter bij 150meter lang. Dat is 1 staat tot 6 en is een heel gunstige verhouding lengte/ breedte, zo blijkt uit onderzoeksresultaten van de moderne wetenschap. Daar er vele zondvloedverhalen zijn ontdekt bij diverse volkeren is het aannemelijk dat deze vloed ook heeft plaatsgevonden. Echter alleen in de Bijbel is dit verhaal waarheidsgetrouw overgeleverd dat blijkt vooral uit de zeewaardigheid van de ark. De ark in het verhaal van de Gilgamesh epos is allerminst zeewaardig als men de maten bekijkt. Leeservaring: Het boek biedt een bescheiden en gedegen weerwoord tegen de moderne wetenschap, die de Bijbel ziet als een achterhaald boek. Op veel punten is de Bijbel zijn tijd ver vooruit, zo toont Hobrink aan. We zien hier iets in van de wijze zorg van God voor de mensen die zijn woord mogen ontvangen. God zorgde voor zijn volk Israel te midden van de volkeren. Toch roept het boek ook weer vragen op zoals deze: als inderdaad de spijswetten zo gezond zijn en het onreine voedsel ongezond is waarom wordt het eten van het onreine voedsel in het Nieuwe Testament dan wel toegestaan? Kortom: waren de spijswetten er alleen om de gezondheid van het volk te waarborgen of zorgden deze wetten ook voor een markering richting de andere volken om zo de omgang te beperken met deze volken die vervreemd waren van de ware God? Bovendien heeft Hobrink een andere schriftbenadering dan de moderne theologie voorstaat. Hobrink ziet de Bijbel als woord van God en gaat onbevangen met de teksten om vanuit die visie. Om die reden zal zijn boek geen breed draagvlak krijgen binnen de wetenschappelijke wereld waar de betekenis en het ontstaan van de teksten een debat op zich zijn. Toch is het lezen van dit boek de moeite waard. Zei Jezus ook niet dat wie niet wordt als een kind niet zal ingaan in het koninkrijk! Hobrink toont Gods vaderlijk zorg kinderlijk aan zonder kinderachtig te worden.
