Geschreven bij Ambassadeur Pap
Wat is leuker, lezen over een puur goed mens of over een puur slecht mens, als ontspanning? Moeder Theresa of Louis Kessler (LK), ex-ambassadeur van het Koninkrijk der Belgen? LK leeft al 20 jaar in de tropen en heeft een flinke portie lokaal bijgeloof tot het zijne gemaakt. Zijn laatste standplaats was Yangon, de hoofdstad van Myanmar (Birma). Hij woont nu met zijn Birmese kat, -huisbediende en -kokkin in Luang Prabang, de oude hoofdstad van Laos. Zijn bezigheden thuis betreffen het zoeken naar nog meer extreme bezuinigingen om zijn (geringe) vaste lasten te verlagen, het lezen van boeken over WW II en het kijken naar peperdure, dubieuze video’s.
Buitenshuis gedraagt hij zich met het aplomb van een ambassadeur m.b.v. een 20-jaar oude Mercedes met vlagstandaard en bediende Ba Pe als geüniformeerde chauffeur. Naarmate het boek vordert, wordt duidelijk dat LK’s diepgewortelde angst om straatarm te eindigen de oorzaak is van zijn schraapzucht thuis en de drijfveer voor allerlei riskante deals, zowel in diplomatieke dienst als erna.
Als senior, ambteloos en buitenlands burger in Laos stort hij zich nu in avonturen met mensen die zich allang niet meer als knechten of koelies laten behandelen. Die gewoon corrupte militairen, geslepen zakenlui of keiharde criminelen zijn…
JG (b. 1930) schrijft op basis van eigen onderzoek en met veel vaart een heel geloofwaardig portret van een type Belg dat hij verfoeit. Iemand die via connecties een hoge positie verwerft, zijn leven lang matig presteert, rommelt en ritselt en nooit wordt teruggefloten, laat staan ontslagen. JG schrijft nog steeds, bijna als een klokkenluider, vooral over België en haar kwalen: de macht van Opus Dei, een Rooms Katholieke lekenorganisatie en haar vervlechtingen met adel, koningshuis en de bovenste regionen van de politie en rechterlijke macht. Een echt doorleesboek.