Dit tweede deel in 'A Song of Ice and Fire' heeft mij opnieuw goed weten te boeien. Waar echter in A Game of Thrones mijns inziens een goede verhouding was gevonden tussen actie en intrige voelt A Clash of Kings wat lang(zaam) aan.
Uiteraard is Martin een begenadigd schrijver. Ondanks dat ik nog steeds vind dat hij teveel kleding-beschrijvingen geeft is zijn schrijfstijl wel beter geworden dan het vorige boek. Minder herhalingen, goede dialogen en vooral geweldige actie zorgen voor een prettige lees-ervaring. Martin gaat opnieuw rücksichtslos met zijn personages om, wat vaak een flinke klap oplevert voor de lezer. Echter vind ik de reacties van de karakters op deze gruwelijkheden wisselend. Catelyn vind ik mooi geschreven en menselijk, maar Arya gaat er vaak nogal licht mee om.
Opnieuw is het boek geschreven vanuit een personage per hoofdstuk, maar meer dan in het vorige boek krijgen twee personages de meeste hoofdstukken, te weten Tyrion en Arya. Vooral Tyrion is boeiend en vermakelijk, alhoewel hij een beetje erg stoer gemaakt wordt, maar niet zo erg dat het storend wordt (hoewel hij wel erg goed kan vechten voor een dwerg zonder echte ervaring daarin...).
Daenerys verhaallijn blijft leuk, doch maakt ze minder mee dan in boek 1. Er zit een extra karakter in dat zo weinig terugkomt, dat ik me ging afvragen of hij er om een andere reden inzit dan om de acties rond Stannis (die niet als karakter gevolgd wordt) bij de lezer te krijgen. Misschien komt hij in een volgend boek terug, maar in dit boek kwam het wat onevenwichtig over.
De verhaallijn is minder sterk dan in het eerste boek, meteen met het eerste hoofdstuk al. Het einde is sterk en spannend, maar tot die tijd, vooral de tweede en derde kwart, is het verhaal wat minder snel en spannend, enkele uitzonderingen daargelaten. Desondanks gebeurt er voldoende en zijn de karakters boeiend genoeg om de lezer erbij te houden.